Διήλθαμε 29 συναπτών ετών από τον θάνατο του Αντρέα. Το ένα οδυνηρότερο του άλλου. Οι συγκρίσεις θα ήταν αναπόφευκτες αν επρόκειτο περί ομοίων πολιτικών ειδών και όχι μόνον. Αλλά ο Αντρέας ήταν μια κατηγορία μοναχός. Ο λόγος του γοήτευε με τις πράξεις του να προηγούνται.
Ασφαλώς και δεν άπλωσε επί της χώρας τις δάφνες μιας σοσιαλιστικής επανάστασης. Δεν ήταν αυτό το ζητούμενο μιας κατά 35% αναλφάβητης κοινωνίας ατομιστικών χαρακτηριστικών. Πρωτίστως την εκπαιδεύεις στο όραμά σου και ακολούθως της το μεταλαμπαδεύεις.
Και βεβαίως δεν ξήλωσε την μόνη εναπομείνασα αμερικανική βάση. Τη Σούδα. Ο κίνδυνος από την ύπαρξη της οποίας μόλις σήμερα καθίσταται ευκρινώς ορατός.
Κατά ποιο επιχειρημα όμως να τον μεμφθείς όταν ακόμη και η επαναστατική ισχύς του Κάστρο δεν φάνηκε επαρκής στην εκθεμελίωση του Γκουνταναμο. Για να καταστεί αυτό όνειρο απατηλό.
Η θυελλώδης προσωπικότητά του έντυσε με αξιοπρέπεια τον αβίωτο βίο των Ελλήνων παραδίδοντας στον λαό τη εθνική και δημοσιονομική σταθερότητα.
Δεν δίστασε να διατάξει την καταδίωξη του τουρκικού στόλου μα μήτε και να συγκρουστεί με τα λιμνάζοντα συμφέροντα μιας τυχοδιωκτικής τάξης η μέγγενη της οποίας προκαλούσε στον λαό ασθματικούς πνιγμούς.
Επενέβη δια της πνευματικής γοητείας του στο πολιτικό DNA των Ελλήνων και το μετασχημάτισε από αδρανές και αρνητικό σε θετικό και κινητικό. Η κατ' εξοχήν λαϊκή αρνησικυρία και η αμφισβήτηση σε κάθε φράση των εγχώριων ηγεμόνων, έσβηνε ως άστρο στον επιθανάτιο ρόγχο της.
Η φράση "το είπε ο πρόεδρος" συνέθετε για χρόνια το ισχυρότερο επιχείρημα στις πολιτικές διαμάχες. Τυφλή ήταν η εμπιστοσύνη που έτρεφαν οι έλληνες στο πρόσωπό του. Γιατί φλέρταρε μαζί τους.
Χαρισματικος ως του σημείου της απόσπασης πολλαπλών ναι ακόμη και όταν η ερώτηση δεν ήταν σαφής. Επιμελημένα ατημέλητος, προσχεδιασμένα παρορμητικός και εμβληματικός προκαλούσε παγκόσμιο σεβασμό.
Θυμάμαι τον Κλίντον να τον προσφωνεί κύριε καθηγητά και όχι κύριε πρωθυπουργέ και την Θάτσερ να εξοργίζεται ακόμη και στην απλή αναφορά του ονόματός του. Κι επίσης στο ερώτημά μου κατά την δύση της ζωής του "γιατί κύριε πρόεδρε δεν ορίζετε διάδοχο" ν' απαντά δίχως τον παραμικρό αιφνιδιασμό πως:
"Τον διάδοχο Ευγένιε δεν θα τον ορίσω εγώ αλλά οι κοινωνικοί του αγώνες".. Κατ' αντιδιαστολή με τους ένθεν κακείθεν επιγόνους του που εκμαιεύονται από τους μιντιακούς σωλήνες. Να γιατί αν και μεταστάς από δεκαετιών η δημόσια εικονα του κυριαρχεί στα πολιτικά εικονοστάσια.
Το ουδείς έτσι αναντικατάστατος σε αυτόν δεν τυχαίνει εφαρμογής. Για να διερωτώμαι τι κάναμε για να τον αξίζουμε!!
Είναι που επιπλέον αυτού το περιστύλιο της Βουλής έχει κατακλυστεί από τηλεσκουπίδια και φιλελληνικές δουλάρες του απόλυτου ξεπεσμού
Έναν ξεπεσμό που κατά καιρούς τον βάφτισαν εύηχα «εκσυγχρονισμό» « μεταρρύθμιση» «ευρωπαϊκό κεκτημένο» "σωστή πλευρά της ιστορίας"
Αυτόν που δια της ιδιωτικής τηλοψίας σου επέβαλλαν τον εθνομηδενισμό την πλασματική ευημερία της Goldman Sachs της δημιουργικής λογιστικής και τα ζωώδη realities της κατασπάραξης του ενός από τον άλλο. Τετέλεσθαι.. .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου