ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΩΝ ΑΔΙΚΩΝ

 Πέφτουν ένα προς ένα τα επί του δικαίου προσωπεία. Αρχής γενομένης από το διεθνές στον βωμό του οποίου η κυβέρνηση της μειοδοσίας θυσιάζει. Μα όσοι είχαμε την θεία τύχη να σταθούμε στο αμφιθέατρο του Ρούκουνα γνωρίζουμε άριστα πως: 

 

 

Πρόκειται για μια ακόμη μια μούφα, προκάλυψη του δικαίου του ισχυρού. 

Αφορμής έτσι δοθείσης από τις καθημερινές ομοτράπεζες συνάξεις αποπροσανατολισμού των πανελίστας της μιντιακής Σεφερλειάδας, καταδυθείτε στα βαθιά, αλλά με μάσκα οξυγόνου. Για να μην αποκοπείτε της πραγματικότητας. 

Σε ποιο δίκαιο παραπέμπουν και ποιο κοινοτικό κεκτημένο αναφέρονται όταν εκστομίζουν προσβλητικά για τον ρωσικό λαό τον όρο εισβολή στην Ουκρανία όταν: 

Γλιστρούν σε τσουλήθρες βρεφονηπιακών επιχειρημάτων απαντώντας στην απουσία κυρώσεων κατά της Τουρκίας για την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο; 

Ή κατά τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας συνέπεια του οποίου ήταν η εκ του πουθενά ανάδυση του Κοσοβιανού μορφώματος; 

Ή ακόμη ακόμη στη βάση ποιου διεθνούς δικαίου καταδικάστηκε και εν τέλει κατέληξε στην φυσική επιλόγή ο πατριώτης Μιλόσεβιτς από τις συστημικές μαριονέτες του Βορειοατλαντικού συμφώνου; 

Αλλά και ο Καντάφι που κατά κυριολεξία σφαγιάστηκε με την σύζυγο κλώσσα του Κλίντον Χίλαρι να κραυγάζει vieni vidi vici (ήρθαμε είδαμε νικήσαμε), στη βάση ποιας απόφασης και ποιου διεθνούς δικαστηρίου πότισε με το αίμα του την έρημο της πατρίδας του; 

Δι ενός γεωπολιτικού άλματος από τότε κατατεμαχίζεται σήμερα η Συρία από έναν ως χθες επικηρυγμένο τρομοκράτη και σήμερα εκπολιτισθέντα δημοκράτη, όψιμος λάτρης του οποίου είναι και ο καθ' ημάς εφιάλτης νούμερο δύο; 

Και για να μην μακρυγορούμε: 

Πέραν της Ρουμανίας επί της οποίας οι δηλητηριώδεις αράχνες της Ευρωενωσιακής μούχλας κατήργησαν δια μιας υπογραφής τις εκλογές των οποίων ο νικητής δεν τους ήταν αρεστός:

Στις διατάξεις ποιου δικαίου στηρίχθηκε η διανομή μιας τεραστίου μεγέθους περιοχής (Ηλιούπολη Αττικής) από έναν εν ονόματι Νάστος τύπο που: Μόστραρε χρυσόβουλα ιδιοκτησίας παροχής ενός Σουλτάνου, που η επανάσταση των Ελλήνων τον έστειλε στα τσακίδια για την κτήση της; 

Με τους ίδιους διακόνους της ίδιας δικαιοσύνης να υποδύονται τους επί τόπου μεταβάντες και μηδέποτε αντιληφθέντες πως αγνοούν ότι:  οι νικηφόρες επαναστάσεις στοιχειοθετούν δίκαιο. 

Είναι πλέον ηλίου φαεινότερο πως η καθεστωτική μηχανή του επιτελικού κράτους χάνει λάδια. 

Εξαντλήθηκαν έτσι τα προσωπεία και αποκαλύφθηκαν τα πρόσωπα των Υφαντήδων της εξωνημένης διανόησης με την απόδειξη στην υπεράσπιση ακόμη και των μνημονίων του κοινωνικού ερειπιώνα  για λόγους δημοσίου συμφέροντος αφού !! 

Υπό την δημόσια δηλωθείσα υπόσχεση η τιμή της αγοράς μετοχών του λαϊκού θανάτου θ ..αυξηθεί!!

Λες και ο λαός δεν είναι το κράτος αλλά τμήμα της περιουσίας ενός Μεσαιωνικού μονάρχη. Που το νόμιμο για το οποίο ο ίδιος αποφασίζει είναι και ηθικό. 

Η το ολιγόγερο άφρον επικίνδυνη συστράτευση με την Ουκρανία όταν ευθέως η δύση φλερτάρει στο εοκικό πολιτικό στριπτιτζάδικο με τους βιαστές της --εκ των Παρθίων ορών νομάδες -- νήσου της Αφροδίτης. 

Η ορατή εξήγηση της ανεξήγητης κατά το δίκιο και όχι το δίκαιο της βιομηχανοποιημένης έκδοσης αντιαπεργιακών δικαστικών αποφάσεων, όταν η κοινωνία εξέρχεται στους δρόμους της απεργιακής φωτιάς. 

Είναι που δεδομένης της απουσίας υψιπετών δικαστών της μορφής ενός Σαρτζετάκη, Δελαπόρτα, Πολυζωΐδη και Τσερτσέτη, οι συντεταγμένες του άστρου της δικαιοσύνης --που ο Ελύτης ύμνησε από το άξιον εστιν του-- έχουν εξαφανιστεί. 

Και ως εκ της απουσίας της σε τι άλλο θα εξελισσόταν η αστική εξουσία ει μη μόνον σε μια καλά οργανωμένη και θεσμοθετημένη ληστεία; 

Γρηγορείτε...

 ..........