Αφανίζεται ένας λαός Δημογραφικά καταδικασμένος. Πεθαίνει. Όστις καθ’ οιονδήποτε τρόπο μας αποχαιρετά οριστικά, δεν αντικαθίσταται.
Μηδέ καν υποκαθίσταται. Και ανήμερα της επετείου των λαϊκών θυσιών:
Αυτοχειρίες, εξαναγκασμός στη φυσική επιλογή για την αποτροπή καταβολής συντάξεων και δαπανών υγείας, αυτοεξορία, ανεργία βασανιστική, εργασία υπερηλίκων ώσπου να τους βγει η ψυχή, αμέτρητοι οι οριστικά "μηδίσαντες" εκ της πρέζας, ή της ασφάλτου και των εργοδοτικών εγκλημάτων --εργατικά ατυχήματα-- Μάτι και Τέμπη της δίκαιης πολυπληθούς οργής, αλλά:
Η Ερώτηση του εκατομμυριούχου:
Που βόσκουν τα πρόβατα αυτά ανήμερα πρωτομαγιάς όταν η ζωή παρέχεται με το δελτίο και δεν αφορά μόνον 57 ή 157 ή ακόμη ακόμη 3,057 συμπατριώτες μας, δίχως η σεισμική παρουσία τους στους δρόμους της φωτιάς ν απαιτεί απάντηση στο ερώτημα αυτό; Βολεύονται δήθεν τρομοκρατημένοι υπό την απειλή της αποσταθεροποίησης του "γιατί" έτσι" από το καθεστωτικό ιερατείο που ακούγεται σαν βρυχηθμός; Ή μήπως είμαστε πολλοί αλλά είμαστε σκόρπιοι;
Οι πρώτες οι εκ της Μακεδονίας εικόνες που δέχθηκα από τα πρακτορεία είναι απογοητευτικές. Μας έχουν διαβάσει. Σε τούτο τον πληθυσμιακό σταύλο προτιμάται η άθλια ζωή δίχως τέλος παρά το τέλος μιας άθλιας ζωής.. .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου