Το άστρο της στο πρόσωπο του Ερντογάν βρήκε η Τουρκία, ο οποίος: Αποψιλώνει ένα προς προς ένα τ’ αγκάθια που ματώνουν τα πλευρά του Τουρκικού κράτους. Κάτι που δεν μας ακουμπά απλώς. Μας πιέζει αργά σταθερά ώσπου εν τέλει θα καταστεί βρόγχος.
Τελευταία του νίκη δεν είναι οι καταδικασμένες σε ναυάγιο Ρωσοουκρανικές διαπραγματεύσεις, (και με τον παπά και με τον ζευγά) αλλά ο δημόσια εκφρασμένος αφοπλισμός των Κούρδων που:
Παραιτούνται μετά από αλλεπάλληλες αλλά αντιφατικές διεθνείς συνθήκες της σύστασης ενός κράτους – η μία ναι σε αυτό η επόμενη όχι-- επί της οποίας μάχονται πλέον του μισού αιώνα!!
Περίπου τριάντα εκατομμύρια πληθυσμός κινδυνεύει να μείνει οριστικά άστεγος αν όχι κρεμάμενος στα τσιγκέλια του Τουρκικού σφαγείου.
Εν τω μεταξύ και ως εκ των πραγμάτων διαβλέπω ο Τούρκος ηγέτης θα είναι επί μακρόν απέναντί μας ανεξαρτήτως της συνταγματικής απαγόρευσης περί τρίτης θητείας.
Ανάχωμα που ως φαίνεται δύναται ν’ αποφύγει γιατί τι θα είναι αυτό που θ’ ανακάμψει την προσφυγή του σε δημοψήφισμα ανατροπής του συνταγματικού άρθρου, ή ακόμη και σε κοινοβουλευτική πλειοψηφία των δύο τρίτων για να το παρακάμψει.
Και στις δύο περιπτώσεις προαπαιτείται η συνδρομή του Κουρδικού πληθυσμού, που οι πρόσφατες προθέσεις της ηγεσίας του έχουν δια των δηλώσεων συμφιλίωσης κατατεθεί.
Με την Ελλάδα του καθεστώτος εφιάλτη αριθμός 2 ,προς δυσμάς τους, να έχει επιλέξει την πολιτική του κατευνασμού.. Ως μεταξύ του πολέμου και της ατίμωσης να επέλεξε την ατίμωση. Μόνον που θα έχει και τον πόλεμο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου