Περί ποιας δημοσιογραφίας τιτιβίζουν οι σμπίροι αξημέρωτα; Αυτής που όχι απλώς αγνόησε, αλλά χειραγωγήθηκε χειραγωγώντας έναν λαό στην κορυφαία μεταπολιτευτικά εκτροπή του κανόνος; Τα μνημόνια του κοινωνικού ερειπιώνα;
Η δημοσιογραφία ξέκωλα και χλιμίτζουρες ξύνει την επιφάνεια της μόστρας και αναδεικνύει το περιέχον του περιεχομένου. Που δεν είναι άλλο από το αίτιο του αιτιατού. Η αφανής εξουσία. Αυτή που κανοναρχεί τις ζωές μιας κοινωνίας σε κατάσταση μόνιμου σοκ.
Που δι ενός νόμου εκτελεί εκατομμύρια.
Νόμους που συντάσσονται στις Βρυξέλλες του αρχοντοχωριατισμού. Και αποστέλλονται αμετάφραστα για να ψηφιστούν δια χειρών και ποδών υπό την κλαγγή των χειροκροτημάτων τού επί του κοινοβουλίου εκτελεστικού αποσπάσματος.
Και που εν τέλει δεν θηρεύει μετεωρίτες θύματα ως η Πισπιρίγγου ή η Ειρήνη και ό,τι άλλο παρέχει η τροφική αλυσίδα της χυδαίας ενημέρωσης, προς βρώσιν του παραισθησιασμένου και φιλοθεάμονος κοινού.
Πρωτίστως ρωτά: Γιατί να υπάρχουν αυτές;
Αν το αποτολμούσαν θα λάβαιναν από το καθεστώς την εξής διαχρονικά αυταρχική απάντηση που ακούγεται σαν βρυχηθμός.
«Γιατί έτσι» Πίσω από τις κουΐντες του οποίου, οι υποβολείς των γκέτο της Εκάλης του Ψυχικού ή της Βούλας κρύβουν την ειδεχθή ενοχή τους.
Γιατί στις σφηγγοφωλιές τους σχεδιάζεται το έγκλημα με το κοινωνικό περιθώριο να το διαπράττει ως ο φυσικός αυτουργός. Κι αφού προηγουμένως το είχαν καταστήσει νοητικά ανάπηρο.
Δεν έχει χρεία ο λαός εξειδικευμένων αμόρφωτων της βιομηχανοποιημένης ψυχολογίας στην ερμηνεία του προφανούς. Και πολιτικοί ψυχίατροι δεν υπάρχουν. Βουλώστε το.. Γιατί δεν είμαστε όλοι ομόσταυλοι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου