Άνοιξε και σας αναμένει. Κάτι σαν φλας. Ή σαν τα εποχιακά μαγαζιά.. Μόνη διαφορά πως συμβαίνει άπαξ και όχι τετράκις κατ’ έτος. Με την εμπορική της φτήνια να τρώει τον παρά. Για την ΒλακοΓιουροβίζιον ο λόγος.
Ξανά μανά ό,τι σκουπίδι ξέμεινε απούλητο στις κατά τόπους λαϊκές αγορές της Ευρώπης – συμπεριλαμβανομένων και της ..Ασίας και της ..Αυστραλίας θα… εκτεθεί –και θα εκθέσει ανεπανόρθωτα κοινό, δημιουργούς και εκτελεστές – υπό τον υπέρλαμπρο κρύο φωτισμό της ψηφιακής εποχής.
Η αποφυγή των θερμών συναισθημάτων που θα προκαλούσε ένα τραγούδι ψυχής, διαχρονικό, είναι αυστηρή προϋπόθεση. Διαχρονικό πάει να πει πως παραμένει ζωντανό και δημοφιλές στον χρόνο.. Το προϊόν της βλακογιουροβίζιον όμως καταναλώνεται στιγμιαία. Την επομένη έχει σαπίσει.
Καμιά φορά εκτρέπεται των αποκρουστικών ηχοεικαστικών κανόνων τους κάποιο , όπως της Σερβίας μια δυο χρονιές, αλλά η ζωή υπό τις ανταγωνιστικές συνθήκες δεν υπήρξε ποτέ δίκαιη.
Ή αλλιώς της είναι χρήσιμα στην ανακύκλωση και τα σκουπίδια. Γι αυτό υπάρχουν και τα βακτήρια..
Τρεις τέσσερις επαναλαμβανόμενες νότες όλες κι όλες πλημμυρίζουν τον χώρο, με τους ηλεκτρονικούς πολλαπλασιαστές των μπάσων στα κόκκινα, για να παράξουν τον προαπαιτούμενο όγκο.
Κι όπως είναι γνωστό το αμέσως παρεπόμενο της επανάληψης μετά την γνώση είναι η αηδία.
Είναι επομένως προφανές πως οι όποιοι απαιτητικοί ακροατές, αυτού του κατ’ επίφαση μουσικού διαγωνισμού, παγιδεύτηκαν και διήλθαν της εισόδου.
Έφταιξε το ότι τυφλώθηκαν από τα δισεκατομμύρια φωτονίων. Επειδή ότι παίζεται εκεί δεν απευθύνεται στην ακοή. Αλλά στην όραση. Γι αυτό και διαγράφεται από τον σκληρό νοητικό δίσκο όπως αν κάποιος έχει υποστεί το μετατραυματικό σοκ μιας ηλεκτροπληξίας.
Που σβήνει από την μνήμη τα τελευταία λεπτά ή δευτερόλεπτα της ζωής του, αφού δεν πρόφτασε να τα αρχειοθετήσει.
Δεν πρόκειται έτσι περί πολιτιστικού διαγωνισμού αλλά περί πολιτικού επί του οποίου:
Στην «Ευρώπη» της … Αυστραλίας και της ..Ασίας συμπεριλαμβανομένων, κυριαρχούν πολιτικές ισορροπίες και συμψηφισμοί και κυρίως:
Δεν απευθύνεται σε μια ήπειρο χαλαρή και ευημερούσα, αλλά σε πλήθη βασανισμένων ψυχών, που επιβιώνουν οριακά υπό την σπάθη της οικονομικής δικτατορίας και των καπιταλιστικών σφαγών παντού ανά την υφήλιο.
Μιας συστοιχίας ομόσπονδων χωρών η ελίτ των οποίων από καιρού έχει επιβάλλει εκτός από την γλώσσα και τους όρους διασκέδασης και ψυχαγωγίας. Με διατάγματα που νομιμοποιώντας τα στις κολυμπήθρες του Ευρωκοινοβουλίου, τα έχουν από τα πριν ηθικοποιήσει και εξιδανικεύσει.
Κι όλ’ αυτά που;
Σε μια ήπειρο όπου ο αόρατος ή ορατός όπως ο επί της Ουκρανίας φασισμός, έχει εξαπλωθεί σαν μαύρη λαδιά..
Δεν είναι περίεργο έτσι που εξουθενώθηκα εξαντλώντας όλα τα όρια της ανθρώπινης αντοχής μου στη παρακολούθησή του. Κι αν το άντεξα συνέβη επειδή το έβλεπα όπως ένας κεντρικοευρωπαίος όπερα..Ινδική…

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου