Αν ήμασταν ότι είχαμε και εντός δύο δεκαετιών το χάσαμε. Κι αυτό δεν είναι το εμβαδόν ενός κατακόρυφου σπηλαίου, αλλά η ιστορία οι αξίες και η ψυχή μας, τότε ποιοι είμαστε; Οι δολοφόνοι των γονιών τους. Για τους οποίους ο Σόλων δεν νομοθέτησε υπό το στέρεο άλλοθι της άρνησής του να πιστέψει πως υπάρχουν τόσο παλιάνθρωποι..Και μήπως πρόκειται για μια χυδαία μειοψηφία; Δεν νομίζω Τάκη. Στην εποχή της κοινωνικής νεύρωσης επί ενός πληθυσμού επικηρυγμένου κατά την οποία: Εξαντλήθηκε η επικατάρατος ιστορική μορφή ενός ανθρώπινου κόσμου με θεό του τον οργανωτισμό, εκκλησία του την οικογένεια, ναό του την ιδιοκτησία, δόγμα του την αφοσίωση/νομιμότητα, βωμό του τον κουμπαρά, αξιακό του χάρτη την υπακοή, ερωτικό του ευαγγέλιο τους δικαιωματιστές της άφυλης συνεύρεσης, τότε έχεις πεθάνει και περιμένεις να στο ανακοινώσει ο ληξίαρχος. Κι εγώ είμαι από εκείνους τους "ψηφιακούς ακολούθους" που θα τρεχουν πίσω από κάθε συρτάκι για να κινητοποιώ τα συναισθήματά μου.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου