Μόνο που δεν ξέρω αν βρεθεί φυσαρμόνικα να κλάψει τον κοινωνικό μας ξεπεσμό μεγάλε φίλε μου Δήμο Μούτση. Και κυρίως ποιος θα είναι ο επόμενος Ρίτσος ή Ελύτης επί ποιων απογόνων και σε ποια γλώσσα θα στάξει το δάκρυ από τις λέξεις του για να ευαισθητοποιηθούν. Και μπορεί οι επαναστάσεις να στοιχειοθετούν δίκαιο αλλά και οι μειοδοσίες επιβάλλουν ως αντίβαρο το λασπώδες δικό τους επί των προσκυνημένων. Που ιστορικά δεν ανατράπηκε ποτέ δια της ονείρωξης ενός νόμου και μιας διάταξης. Μόνον εφ' όπλου λόγχης..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου