«Γιατί ο κινηματογράφος, που αποτελεί φυτώριο για κοινωνικά στρατευμένα έργα, φαίνεται να αδιαφορεί τόσο πολύ για τη φρίκη της πραγματικότητας και την καταπίεση που υφίστανται οι αδελφές και οι αδελφοί μας;
Ποιο είναι το νόημα της δουλειάς μας αν όχι να αντλούμε διδάγματα από την ιστορία, να δημιουργούμε ταινίες που δεσμεύονται, αν δεν είμαστε παρόντες για να προστατεύσουμε τις καταπιεσμένες φωνές;
Γιατί αυτή η σιωπή; […] Ας αρνηθούμε να αφήσουμε την τέχνη μας να γίνει συνένοχη στο χειρότερο. Ας ξεσηκωθούμε. Ας κατονομάσουμε την πραγματικότητα. Ας δράσουμε πριν να είναι πολύ αργά».
Αν κάπως τυχαία υπέπεπται στην αντίληψη κάποιου αστικοποιημένου βλάχου (που ούτε βλάχος είναι ούτε αστος) ή επί τα χείρω, στον μετεξελιγμένο μεκροαστό μύστη της νεοαταξίας, τι νομίζετε πως θα φαντασιωνόταν φτύνοντας στον κορφο του:
Πως απέδρασε των περίκλειστων ομάδων της ακροαριστεράς μια ακόμη ανέπνευστη φράση κλισέ.
Καλά όμως κάνατε και δεν στοιχηματίσατε. Γιατί θα πηγαίνατε κουβά!!
Επειδή προέκυψε από την λάμψη της δημιουργίας διασήμων κινηματογραφιστών μεταξύ των οποίων και : Οι σκηνοθέτες Κώστας Γαβράς, Γιώργος Λάνθιμος, Άκι Καουρισμάκι, Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ, Μάικ Λι, Ματιέ Κασοβίτς ή οι ηθοποιοί Τζούλι Κρίστι, Ρίτσαρντ Γκιρ, Σούζαν Σαράντον, Ρέιφ Φάινς.
Ένα φλογερά αγωνιώδες μανιφέστο που θα μπορούσε να ήταν η προκήρυξη κάποιου φοιτητικού αριστερού σχήματος ή πολιτικά υποψιασμένων και ευαίσθητων κοινωνικά ομάδων διανοουμένων, του κατά τους καθωσπρεπιστές ξύλινου λόγου.
Δεν είναι ωστόσο.
Προκύπτει από χώρο όπου η άρνηση υποταγής στην εξαγώγιμη νεομακαρθική δημοκρατία τους έχει κόστος ακριβό. Ενός θέσφατου απαγόρευσης χρηματοδότησης των ταινιών τους.
Παρά τούτα:
Οι υπογραφές μπορεί να συνιστούν το θαρραλέα και δημοσια εκφρασμένο πολιτικό αίσθημα, αλλά δεν συνιστούν ομπρέλα αυτοάμυνας των Παλαιστινίων. Σεβασμός επομένως σε όλους εκείνους που: κατέρχονται στους δρόμους της φωτιάς ξεπλένοντας την αφασία ενός λαού ντιριντάχτα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου