ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΩΛΟΧΩΡΙ ΤΗΣ ΨΗΦΙΑΚΗΣ ΚΑΙ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ
Ναι ήμουν σε προηγούμενη ανάρτηση καταγγελτικός. Συνολικά όμως επί της πολιτικά δόλιας και μουσικά ντιριντάχτας ηλεκτροπληξίας του Βρύξελλου. Ξανά μανά ό,τι σκουπίδι ξέμεινε απούλητο στις κατά τόπους λαϊκές αγορές της Ευρώπης – συμπεριλαμβανομένων και της ..Ασίας και της ..Αυστραλίας θα… εκτεθεί –και θα εκθέσει ανεπανόρθωτα κοινό, δημιουργούς και εκτελεστές – υπό τον υπέρλαμπρο κρύο φωτισμό της ψηφιακής εποχής, έγραφα. Δεν αφορούσε όμως την Ελληνική συμμετοχή για την οποία εξεπλάγην δημιουργικά. Υπερχείλιζε αυτό θερμών ιστορικών και πολιτικών συναισθημάτων που καθώς εκφράζονταν σε γλώσσα οικεία, προκαλούσαν ρίγη συγκίνησης μιας σύνθεσης διαχρονικής. Αντιθέτως των παραγωγών της βλακογιουροβίζιον που καταναλώνεται στιγμιαία. Την επομένη έχει σαπίσει. Που σημαίνει ότι: Θα μείνει ζωντανό και δημοφιλές στο βάθος του ιστορικού χρόνου. Ήταν όλα υψιπετή Από το ακρόαμα ως το θέαμα και τους συμβολισμούς. Το μόνο φάλτσο η παρουσία της α(η)δού των λαρυγγισμών Νανάς Μούχουρη που δια του θράσους χιλιών πιθήκων εξήλθε δι ευχών ..των αγίων ημών κατά της νεανικής αθωότητας της Κλάβδιας. Πρόκειται περί της χυδαίας ύπαρξης που υπερασπιζόμενη τα μνημόνια είχε χαρακτηρίσει τον λαό μας τεμπέληδες..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου