Ποια Ουκρανία ... Παρά τις φρούδες απειλές του Χουντοχοΐδη η εικόνα της παλιάς γειτονιάς μου επαναλήφθηκε επί τα χείρω.. Και όχι πως δεν γουστάρω τον χαβαλέ αυτόν, αλλά πάντα υπό την προσδοκία πως θα παραμείνει χαβαλές και δεν θα τύχουμε κάποιου τραγικού δυστυχήματος.. Στις λαϊκές αρχές και αξίες αυτής της γειτονιάς γαλουχήθηκα ως την μέρα των πανελλαδικών για την ένταξή μου στην ακαδημαϊκή κοινότητα. Κι αυτές οι αξίες συμπυκνώνονταν σε ένα και μόνο σύνθημα: Όλοι για έναν και ένας για όλους. Για να ξεχυθούμε στους δρόμους της πολιτικής φωτιάς Περιττές οι μολότοφ. Σφαίρες ήταν οι ιδέες μας και κάνες τα ηχεία της ψυχής μας. Τώρα μολότοφ και ντιριντάχτες.. Ρε πως αλλάζουν οι καιροί..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου