Αδελφές και παλικάρια

 ..........γίναμε μαλλιά κουβάρια .. Τραγέλαφος.. Σωρός οι «αντιστασιακοί» της ψηφιακής πρέζας. Άπαντες έπιασαν στασίδι επί της παρουσίας τους στο πολυτεχνείο Πλην των κραγμένων φασιστοειδών που χάριν της παγκόσμιας νομικής πατέντας του «στιγμιαίου» (άπαντες οι υπηρετήσαντες την χούντα από θέσεις κλειδιά!!) διέλαθαν του κολασμού. 

 

Άπαντες και αντιστάσεως μη ούσης διεκδικούν τον κότινο της συμμετοχής τους στους δρόμους της φωτιάς. Κι εγώ που θυμάμαι στην νομική καμιά κατοστή ονειροπαρμένους να μας στριμώχνει στην Σίνα το μετεμφυλιακό μπατσαριό τσακίζοντας κατά κυριολεξία τα κόκαλα του Βερνίκου με τους περιπατητές της αφασίας να μας κοιτούν αφ’ υψηλού , τι να πω..

Πως ήταν ένα δείγμα τρόμου ή μήπως οργανωμένης αδιαφορίας για τα «κωλόπαιδα».. Απλώς σιωπώ. Στη μνήμη του Μουστακλή. (αξιωματικός του στρατού που κατέστη ανάπηρος από τους βασανισμούς δια βίου.) Του Διογένη του Κομνηνού. (του δεκαεξάχρονου που δεν σκότωσε, εκτέλεσε ο Ντερτιλής υπό την.. «έπαρση» των ικανοτήτων του στην σκοποβολή!!) Του Ελή (του πρώτου δολοφονημένου) 

Να πω τι.. Πως αυτοί που τότε δεν ήταν δυο, δεν ήταν τρεις, μόνο χίλιοι δεκατρείς. Που μπορεί να σκοτώθηκαν νέοι αλλά θάβονται σήμερα. Σκυλεύοντας επί της μνήμης τους, μια κοινωνία του ντιριντάχτα και της αφασίας; Απλώς σιωπώ.. 

....................