Μιας μορφής σπαρακτική ελεγεία είναι το δάκρυ στο γυαλί.
Φταίει που κατά το ήμισυ εκ της μητρός μου είμαι πρόσφυγας Σμυρνιός πριν η οικογένειά της να καταδιωχθεί αιματηρά υπό το ψυχρό βλέμμα των συμμάχων . (Εξ αιτίας των βασιλικών ονειρώξεων κατάληψης της Άγκυρας έχασα άταφα στα ματωμένα χώματα εκείνα και τον θείο μου αδελφό του πατέρα μου).
Για ν αποκρουστεί η προσφυγιά από τους γηγενείς αρχοντοχωριάτες ο ακατανόητος γι αυτούς υψιπετής τους πολιτισμός.
Με πέντε παιδιά στην αγκαλιά της η δίμετρη και πάμπλουτη γιαγιά (ο παππούς ήταν μέγας ράφτης κάτι σαν τους σημερινούς μόδιστρους και με γκαζοντενεκέδες μετρούσαν τις λίρες) εκλιπαρούσε στην Χίο ένα ποτήρι νερό να ξεδιψάσει.
Κι αυτοί οι Ελληνάρες της Μικρασιατικής καταστροφής απαίτησαν από μια ρακένδυτη στο σώμα και την ψυχή ,μία δραχμή για κάθε ποτήρι!!
Ώσπου κατέληξαν στην Ξάνθη για να χάσει από φυματίωση τα δυο της αγόρια και να μείνει με τρεις κόρες φύρα για την πατριαρχική γηγενή κοινωνία.
Και νίκησε.
Προκαταλήψεις συμβάσεις θέσφατα. Και τις αποκατάστησε όλες. Μοναχή.
Με την Τρίτη και μικρότερη τη μητέρα μου.Τσαούσα. Γιατί επέλεξε και παντρεύτηκε τον αντάρτη Μεσσήνιο πατέρα μου που θαύμαζε και που τον ακολούθησε στα βουνά ως τυκεφιοφόρος νοσηλεύτρια.
Αυτή την ανυπότακτη γυναίκα που τη στράτευσή της στο αντάρτικο πληρωσαν ακριβά οι Γερμανοί , είχα μάνα και γονιό με τον πατέρα μου απόντα στις εξορίες.
Ώσπου η ζωή τάφερε τούμπα.
Γιατί περιουσία θωρούσε την μόρφωση --το είναι --και όχι την ιδιοκτησία --το έχειν--.
Κι απ’ εκεί που ήμουν ο γιος της μιαρής κομμουνίστριας οι γλείφτες του δωσιλογισμού έρχονταν και της προξένευαν τις κόρες τους, γιατί 'μουν σπουδαγμένος κι είχα βγει στο γυαλί.
Τις εμπορεύονταν οι άθλιοι μ' εμένα να εξοργίζομαι για την τύχη των δύσμοιρων κοριτσιών.
Γι αυτό κάτι τέτοιες ώρες που ακούω το κομμάτι αυτό ένα δάκρυ σταζει στα βλέφαρά μου για κείνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου