ΑΦΟΥ ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΜΙΛΟΥΝ

 ...ΟΙ ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΓΙΑΤΙ ΣΩΠΑΙΝΟΥΝ;  

Η αδυσώπητη αλήθεια δια της τεθλασμένης.. Πως; Υπ' ευθύνη μιας αριστουργηματικής ταινίας The Florida Project (2017- Sean Baker), το εστιασμένο κλειστό πλάνο της οποίας, είναι ένα εξάχρονο κοριτσάκι μιας εκδιδομένης στους δρόμους της Φλώριντα μητρός.

Για να το ανοίξουν αφορμής δοθείσης οι κοινωνικές έρευνες και η στατιστική και να μάθουμε πως: 

 

Η αστεγία και τα σισίτια δεν αφορούν πλέον κάποιες χιλιάδες αλλά δεκάδες εκατομμυρίων Αμερικανών. Γιατί; Επειδή: 

Δεν υπάρχει σήμερα ούτε μία πολιτεία, πόλη ή κομητεία στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου ακόμη και εργαζόμενος πλήρους απασχόλησης με κατώτατο μισθό ν αντέχει το οικονομικό βάρος της ενοικίασης ενός διαμερίσματος δύο υπνοδωματίων. 

Ο μισθός εξανεμίζεται κατά τα δύο τρίτα του στην αντιμετώπιση του ενοικίου και τις δαπάνες κάλυψηε των υπηρεσιών κοινής ωφελείας. 

Με τους αριθμούς από τον Εθνικό Συνασπισμό Στέγασης να βρυχώνται ανατριχιαστικά αφού: Τα δολάρια του εργαζόμενου ανά ώρα είναι δεκαπέντε με το ενοίκιο να υπερβαίνει τα εικοσιτέσσερα!! 

Μα ο εφιάλτης δεν περιορίζεται σε αυτό. Κρύβεται επιπλέον και στο ότι η εργασία κατέστη εξ αιτίας της θεσμοθετημένης διάβρωσής της δραματικά ανασφαλέστερη.Ιδία σε τεχνολογικούς κόμβους όπως το Austin και το Seattle επί παραδείγματι. 

Αλλά και σε πολιτιστικά και οικονομικά κέντρα όπως η Atlanta και η Washington, D.C., και σε ραγδαία αναπτυσσόμενες πόλεις όπως το Nashville, το Phoenix και το Denver. 

Αυτές οι περιοχές κατακλύζονται από επενδύσεις, πολυτελείς κατασκευές και εταιρική ανάπτυξη, αλλά ο πλούτος δεν ακολουθεί τον Νευτώνιο νόμο της βαρύτητας. Να διαχέεται προς τα κάτω. 

Πού;

Στα θύματα μιας προκλητικά αντιφατικής ευημερίας αφού αφορά μια χούφτα ανθρωποειδή που όμως η δράση τους δεν αφορά μια χούφτα δολάρια. Αλλά πολλές εκατοντάδες εκατομμυρίων δολαρίων. 

Κι ας κοιμούνται εκατομμύρια λαού σε σαραβαλιαμένα αυτοκίνητα, ή γέφυρες, χαρτόκουτα και εφήμερες φιλοξενίες ...φιλανθρώπων των γκαλά ενός Χόλυγουντ σούργελων που κραυγάζει ζήτω η Ουκρανία

Κι ας εργάζονται πλέον των εξήντα ωρών εβδομαδιαίως με το δίπολο της εξουσίας ν απεργάζεται νέα δεσμά δουλείας.. 

Κι αν απορείτε ποια μύγα με τσίμπησε μέρα καρναβαλική, να σημειώσω πως και στα καθ ημάς, ο καπιταλιστικός θάνατος τα ρούχα του καρνάβαλου έχει ενδυθεί, εδώ και μια εικοσιπενταετία. Γρηγορείτε...