ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΕΣ ΣΤΡΕΨΟΔΙΚΙΕΣ

 Βρίθει η αποικία σκανδάλων και θεσμοθετημένης λεηλασίας που με κάποιο τρόπο οφείλουν να συγκαλυφθούν. Επειδή πρόκειται περί κενών που αξιωματικά η φύση σιχαίνεται. 

Και ποια είναι αυτά μεταξύ πολιτικής αποβάθρας και συρμών ή εξουσίας και λαού; 

 

Πώς, επί παραδείγματι, μια κυβέρνηση που υποχωρεί σε δημοφιλία, παίρνει τις εκλογές αέρα πατέρα; 

Μα τρομοκρατώντας επικαλούμενη το μείζον κακό. Τον απόπατο όταν έχει πιάσει πάτο. Διαφορετικά πολιτικός ψυχίατρος δεν είμαι.

Ωστόσο. Στρεψοδικώντας.  Με την απάντηση να κρύβεται πίσω από τα σενάρια επί σεναρίων παραφιλολογίας επί του ασήμαντου. Του μηδενός. 

Και γιατί αυτό δεν γίνεται αντιληπτό από έναν λαό ιδιαίτερα εκπαιδευμένο μετά το 1980, που τον κατέστησαν επαγγελματικό νομά και τουριστικό τσολιαδάκι; 

Γιατί πάντα θα εξαρτάται από το ποιος κρατά το όπλο της εκπαίδευσης στα χέρια του και εναντίον τίνος το στρέφει.

 Κι αν μαξιμαλιστικά δεχτούμε όλ' αυτά:  

Πως ανέχεται ένας λαός τις καθεστωτικές προσβολές ακύρωσης των προεκλογικών συμβολαίων; 

Επιστρατεύοντας τους αργυρώνητους "ναιμεναλλάδες"!!

Που επιστρατεύουν τα πολιτικά ψυχοφάρμακα που εν ολίγοις " Στην δημοκρατία τους είναι ίσοι πλούσιοι και φτωχοί να κοιμούνται κάτω από τις γέφυρες"!!

Και που στο διάβολο κρύβεται ο δράκος στο περί ελευθερίας παραμύθι τους; 

Στο ότι απαγορεύεται αυτή να προσβάλλει την ελευθερία του άλλου. Επί παραδείγματι: 

Η δύναμη του λαού περιορίζεται στο  να κόβει εισιτήριο σε συρμούς. Με την Hellinic Train να το μετατρέπει δια των θεσμοθετημένων οδών σε άνευ επιστροφής. 

΄Η ακόμη ακόμη όταν το 1991 ο λαός προσευχόταν με τα μάτια κλειστά στο Ευρωενωσιακό ευαγγέλιο, κρατώντας όμως τη γη του. Μα όταν τ' άνοιξε κρατούσε το ευαγγέλιο, αλλά είχε χάσει τη γη του!!

Μοιάζουν όλα εξωφρενικά αλλά τη συνδρομή της ακροδεξιάς πείθεται ο λαός πως μπορεί να είναι κι έτσι. Και κοκορέτσι κατά την πληθώρα των τηλεοπτικών συνταγών μαγειρικής. 

Και το κάνει ενταφιάζοντας πληθώρα αναμνήσεων στο πολιτικό νεκροταφείο. Σαν ν αγνοεί πως: Όστις ελέγχει το παρόν ελέγχει και το παρελθόν. Κι όστις ελέγχει το παρελθόν ελέγχει και το μέλλον..

Γεμίζουν επίσης με ακροδεξιά. Με την ακροδεξιά που θρέφει κάθε άθλιο αισθητήριο, κάθε κρυφό μίσος, που απενοχοποιεί όλα τα πράγματα που μπορεί και να έμαθες κάποτε ότι είναι λάθος, αλλά το λησμόνησες, γιατί κανείς (μα κανείς…) δεν σου θύμισε ότι το αντίθετο από αυτά δεν είναι απλά μια πιθανότητα, αλλά μια ζωή ολόκληρη. Ζωή για το τώρα και το αύριο, όχι για χτεσινές και προχτεσινές αναμνήσεις.

Γεμίζουν και με έναν ακόμα τρόπο όμως: με εκατό, διακόσιες, πεντακόσιες χιλιάδες κόσμο, με οχτακόσιες χιλιάδες, με ένα εκατομμύριο που κατεβαίνει στον δρόμο και ξεχνάει τις εγγυήσεις, τη σταθερότητα, την ασφάλεια, τα κοινωνικά συμβόλαια, γιατί τον υποκινεί αυτό το ίδιο το κενό. Το κενό που είναι γεμάτο άδικο, απλήρωτα κοινωνικά γραμμάτια και αναπάντητα «γιατί».