ΣΤΗΝ ΠΡΕΣΑ ΚΟΣΤΟΥΣ ΟΦΕΛΟΥΣ

 ..ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΣΤΟΛΙ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ  ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΤΙΘΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΚΡΑΤΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΠΟΙΟΥ ΤΟ ΣΤΡΕΦΕΙ..ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΗΛΙΘΙΟΣ. ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΠΟΥ ΤΟΥ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΨΕΚΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ

 

«Αυτή τη φορά, τα μέτρα της κυβέρνησης αφορούν στην αλλαγή του τοπίου πρόσβασης στην Ανώτατη Εκπαίδευση μέσω της καθιέρωσης ενός νέου τύπου απολυτηρίου του International Baccalaureate (ΙΒ). Στα πλαίσια αυτά, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας ζήτησε από τους δήμους να γνωμοδοτήσουν για την ίδρυση 15 τμημάτων ΙΒ (Διεθνούς Απολυτηρίου) κατά βάση σε πρότυπα - πειραματικά σχολεία αλλά και σε μουσικά και καλλιτεχνικά.

Σύμφωνα με τις προτάσεις του Υπουργείου Παιδείας, ο νέος τύπος απολυτηρίου (ΙB) θα επιτρέπει στους κατόχους του την εισαγωγή όχι μόνο σε ιδιωτικά ΑΕΙ, αλλά και σε δημόσια, χωρίς την υποχρέωση συμμετοχής στις πανελλήνιες εξετάσεις (με βάση τις διαρροές από το ΙΕΠ, η ρύθμιση αυτή ενδέχεται να αφορά και τα μουσικά τμήματα των Πανεπιστημίων).

Ουσιαστικά είναι μια προσπάθεια με την οποία επιχειρείται να υλοποιηθούν με τον πιο γρήγορο ρυθμό τα μέτρα και οι προτάσεις του ΟΟΣΑ που εδώ και χρόνια έχουν δρομολογηθεί (βλ. Διαμαντοπούλου, εργαλειοθήκη Γαβρόγλου) που στοχεύουν στη διαφοροποίηση μαθητών, εκπαιδευτικών, και σχολικών μονάδων, στην ακόμα μεγαλύτερη πολυδιάσπαση των προγραμμάτων σπουδών, αλλά και για πρώτη φορά των απολυτηρίων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

Η εισαγωγή επομένως του ΙΒ στα σχολεία αποτελεί μια σοβαρή αντιεκπαιδευτική εξέλιξη στην οποία χρειάζεται να αντιταχθεί το σύνολο της σχολικής κοινότητας (ΕΛΜΕ, μαθητές και γονείς).

Πρόκειται για ένα μέτρο με το οποίο θα ενισχυθούν οι αλλαγές που θα διαμορφώσουν ένα ακόμα πιο ευνοϊκό περιβάλλον για το σχολείο των λίγων και εκλεκτών και εχθρικό για την πλειοψηφία των μαθητών και των εκπαιδευτικών.

Για την επιλογή των συγκεκριμένων σχολείων το Υπουργείο επικαλέστηκε το υψηλό ποσοστό επιτυχίας αυτών των σχολείων στις πανελλήνιες εξετάσεις (80%), όχι για να αναγνωρίσει τις καταστροφικές συνέπειες της κυβερνητικής πολιτικής στην εκπαίδευση, αλλά για να μεταθέσει την ευθύνη για την κατάσταση του δημόσιου σχολείου στους ίδιους τους μαθητές. Με αυτόν τον τρόπο, τους χρεώνει τα αποτελέσματα ενός εκπαιδευτικού συστήματος που βασίζεται στις ανισότητες και επιλέγει συνειδητά να προσφέρει ουσιαστική μόρφωση μόνο σε λίγους.

Η κυβέρνηση, με το συγκεκριμένο μέτρο, διασφαλίζει για μια μικρή μειοψηφία μαθητών πρόσβαση σε αναβαθμισμένα σχολεία, με εξασφαλισμένες σπουδές και σχεδόν εγγυημένη είσοδο στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Μοναδικό ουσιαστικό προαπαιτούμενο: οι γονείς τους να διαθέτουν την οικονομική δυνατότητα είτε να πληρώνουν φροντιστήρια από το δημοτικό για την είσοδο σε πρότυπα δημόσια σχολεία, είτε να καλύπτουν τα υψηλά δίδακτρα ενός ιδιωτικού σχολείου.

Για τη μεγάλη πλειοψηφία, η πολιτεία επιφυλάσσει καθημερινότητα με ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς, υποβαθμισμένες υποδομές —παγωμένες αίθουσες, επικίνδυνα κτήρια, υποτυπώδη εργαστήρια, ανύπαρκτα υλικά— και διδασκαλία στη βάση ξεπερασμένων Αναλυτικών Προγραμμάτων. Σε αυτό το σκηνικό προστίθεται ο εξαντλητικός αγώνας των πανελλαδικών εξετάσεων, ως μοναδική δίοδος προς τα ΑΕΙ.