Γιορτή της γυναίκας σου λέει ο άλλος. Γιορτάζει τι ; Την υποβάθμισή της που από πρώτη μεταξύ των δύο φύλων κατέστη έσχατη ; Που ο καπιταλισμός την εισήγαγε στην παραγωγή όχι για να προσθέσει έναν ακόμη μισθό στην οικογένεια, αλλά να διαιρέσει του άνδρα δια δύο; Το ότι εισήχθη στο ανίερο μπλοκ των δικαιωματιστών; Το ότι την αλυσσόδεσαν με τα δεσμά της καριέρας για να μην γίνει μάνα ποτέ; Ή επί τα χείρω κατά την επικίνδυνη ηλικία της τεκνοποίησης τόσο γι αυτήν όσο και για το βλαστάρι της; Ή μήπως γιορτάζει τον φεμινισμό της ψυχανώμαλης και ψιλολεσβίας Σιμόν Ντε Μποβουάρ τυπικά συζύγου του υπαρξιστή Σατρ (διάκονο του ανάπηρου στο σώμα και το μυαλό Κιέρκεγκορ) που: κατά την τελευταία και προ της αυτοκτονίας της από κοινού με τον Σατρ ζητούσε δια μέσου της Figaro συγνώμη από τις γυναίκες γιατί τις παρέσυρε στον όλεθρο.Γιατί ; Επειδή η γυναίκα ποτέ δεν ήταν δεύτερη κι ας ζούσε στην σκιά του άνδρα. Και φυσικά ούτε ίση. Γιατ’ ήταν πάντα ανώτερη αυτού.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου