ΌΤΑΝ Η ΕΞΕΔΡΑ ΔΙΝΕΙ ΤΟΝ ΤΟΝΟ

 «Ένα χρόνο συγκάλυψη και διαπλοκή, το έγκλημα σας δεν θα ξεχαστεί», 

«Όταν λάθος άρχεις δεν φταίει μόνο ο σταθμάρχης», 

«Τα Τέμπη δεν ήταν η κακιά στιγμή, είναι τα κέρδη που μπαίνουν στη ζωή».

«Το έγκλημα αυτό να ξεχαστεί δε πρέπει, όλοι θα πληρώσετε το αίμα από τα Τέμπη»

 

 

Σε σταυρό κάρφωσε η εξέδρα την κυβερνητική συμμορία επιλέγοντας σοφά τον Βαραβά και όχι τον Ιησού. 

Γιατί αυτός σταυρώθηκε ξανά προ δύο ετών στα πρόσωπα του κοινωνικού μας ανθού..

Πολλές ήταν οι οπαδικές θύρες που άνοιξαν για να υποδεχτούν την λαϊκή κατακραυγή. 

Αυτό δεν σημαίνει ότι οι χουλιγκάνοι αφυπνίστηκαν. 

Παρασύρθηκαν όμως από το κύμα της οργής και στάθηκαν στην ουρά του τελευταίοι. Γιατί στην θέση του προτελευταίου επικρατεί συνωστισμός.

Για να πνιγούν από το τσουνάμι της νεοφιλελεύθερης κτηνωδίας. Των μεσαιοταξικών της νεο(α)ταξίας. Που τους αφήνει ορφανούς από δημιουργική δουλειά. Από περίθαλψη . Από μόρφωση. 

Με τους ταγούς της εκτελεστικής εξουσίας να λειτουργούν με όρους μαφίας.

Εξαναγκάζοντας τον μόνον μηχανισμό της συλλογικής ανάπτυξης, τα νιάτα, στην παρά φύσιν αδράνεια. 

Επιλέγουν κι αυτά το συνανήκειν σε μια οπαδική αγέλη μήπως και τρυπώσουν στην ζωή. 

Έμμεση αφύπνιση; Κάνω την ευχή μου πράξη και αισιοδοξώ..