ΤΑ ..ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ..

 Προχθές χήμειο χθες έξοδος. Γι αυτό και στραβομουτσουνιασμένος. Εισέβαλλαν για την απελευθέρωσή μου οι βάρβαροι. «Σήκω» ρε θεατρίνε που το παίζεις άρρωστος . 

Σήκω να δεις το αταίριαστο ζευγάρι. Το φεγγάρι καταμεσής τ’ ουρανού και τον ήλιο να δύει. Θα σβήσουν και τα δύο μαζί. Μαγεία. «Μα οι αναγνώστες μου» ψέλλισα αλλά η απάντησή τους κόπηκε στην λογοκρισία. 

Και κατά που νομίζετε ότι μ αγκυροβόλησαν. Εκεί που άραζα το σκάφος μου. Στο λιμανάκι του Πόρτο Ράφτη....

 

Βάσανο. Το γαμημένο το μυαλό ξεκίνησε να μου προβάλλει στιγμές ανείπωτης έκστασης. Μυριάδες φεγγάρια ν ασημίζουν την θάλασσα κι εγώ να βυζαίνω αδίστακτα κάθε τους φλασιά. 

Μία προς μία έρχονταν σε αλλεπάλληλες προβολές οι αναμνήσεις. Και τον νου μέσα σε αυτή την χρωματική και σχηματική πανσπερμία να φρενάρει όπου αυτός γουστάριζε. Για να εκπλαγώ παραδεχόμενος πως η ζωή είναι μεγάλη μόνο που: Αυτές οι στιγμές είναι μικρές.. Κι αν έχω μετανιώσει για κάτι αυτό είναι για τις παραλείψεις μου και όχι για τις πράξεις μου. Επειδή απ’ όσα φαντάζονται οι κακεντρεχείς χειρότερα έχω κάνει..