Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ...

 

ΣΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ.. 

Ούτε ο ακραιφνής φασίστας και πρώτος εξάδελφός μου (ο Γρηγόρης ο Μιχαλόπουλος γιος του δικαστικού αδελφού του πατέρα μου) συνιδρυτής (μετά του Μιχαλολιάκου και Έβερτ) του έντυπου φοιτητομορφώματος "ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ" και κατοπινός εκδότης βδελυρού φύλλου Ελεύθερη Ώρα και του τηλεοπτικού σταθμού ΤΕΛΕΤΩΡΑ θα φανταζόταν πως θα ενθρόνιζαν ως πρόεδρο της Δημοκρατίας ένα ψυχοπαίδι τους.. (το ότι εγώ λέγομαι Ανδρικόπουλος όπως όλα τα υπόλοιπα οικογενειακά μου μέλη καλούνται Ανδρικόπουλοι και όχι Μιχαλόπουλοι οφείλεται στο ότι κατά την ένοπλη Γερμανική κατοχή άλλαξε το επώνυμο εξ αιτίας της ταπεινωτικής ντροπής για την Μεταξική δράση του Θείου μου Αντρέα. Μάλιστα κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1980 που εργαζόμουν ως αρχισυντάκης στην Νίκη και την ΕΡΤ καλούσε με πρωτοσέλιδα τον υπουργό Τύπου Μαρούδα και εμμέσως τον Ανδρέα Παπανδρέου ν' απολυθώ!! ως πρασινοκόκκινο έντομο!! ) 

 

Ακόμη ακόμη ούτε και ο Ψυχάρης --διευθυνής της εφημερίδας το Βήμα όταν κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1990 έγραφε πως: για να καταπολεμηθεί η ιδεολογική κυριαρχία της αριστεράς χτυπήστε την ιστορία της". 

Ωσάν αυτή αντιστεκόμενη στους κατακτητές να μην είχε αφήσει αποτυπώματα ψυχικού αίματος στο έθνος των Ελλήνων 

Για να δικαιωθεί η Καθημερινή φυλλάδα των Πορδοσάλτες και Παπαχελάδων που υπερθεμάτιζε επί Βλάχου την την εκτέλεση των διακοσίων της Καισαριανής γιατί οι αντάρτες στους Μολάους είχαν απαλλοτροιώσει τις ζωές ενός Γερμανού στρατηγού και της κουστωδίας του. 

Σήμερα αυτή η ίδια φυλλάδα με πρώτο και καλλίτερο χαχόλο χειροκροτητή Βορίδη πανηγυρίζει για την μειοψηφική τοποθέτησή του στον θώκο του προέδρου της Δημοκρατίας υπό το μόνο διακριτό του παράσημο ενός λόγου του κατά τον οποίο εξέθετε ότι : 

«Η λογική λέει ότι το να τιμάται από το Κοινοβούλιο μας Χώρας ένας καταδικασμένος για κατασκοπεία εναντίον της Πατρίδος του αποτελεί όχι απλώς μη υπαρκτό φαινόμενο αλλά μακάβρια φαντασίωση προσβολής της Ιστορικής Μνήμης». 

Για να προσθέσει ότι : «Η Βουλή, πληροφορούμαι, ετοιμάζεται να τιμήσει τη μνήμη του Νίκου Μπελογιάννη (…).Ωστόσο, ο Μπελογιάννης καταδικάστηκε για κατασκοπεία εις βάρος της πατρίδας του (…) η καταδίκη του ήταν δίκαια και εξακολουθεί να ισχύει. Δεν είναι παράλογο η Βουλή να τιμά έναν καταδικασθέντα για κατασκοπεία εις βάρος της χώρας του».

Βρείτε τις διαφορές… 

 Τώρα το πώς «κολλάει» να τιμάει τον Μπελογιάννη μια κυβέρνηση που επιδίδεται σε ταξίδια νομιμοποίησης των ναζί στην Ουκρανία και κάνει στους Αμερικάνους – που εκτέλεσαν τον Μπελογιάννη – κωλοτούμπες, όπως εκείνες των ευχαριστώ τους Αμερικανούς στα Ίμια είναι θέμα της πολιτικής ψυχιατρικής μέλος της οποίας δεν υπήρξα ποτέ εγώ για να γνωματεύσω. Το θέμα είναι πως τα ορφανά του Χίτλερ έχουν αφηνιάσει υπερθεματίζοντας ότι : 

«ΗΛΟΓΙΚΗ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΝΑ ΤΙΜΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΜΑΣ ΧΩΡΑΣ ΕΝΑΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΣΚΟΠΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΟΧΙ ΑΠΛΩΣ ΜΗ ΥΠΑΡΚΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΑΛΛΑ ΜΑΚΑΒΡΙΑ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ ΠΡΟΣΒΟΛΗΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ». 

Αυτά γράφουν – με τα μακάβρια «ελληνικά» τους – για τον «σοβιετικό κατάσκοπο» Μπελογιάννη τα ουγκανόφωνα ναζιστόμουτρα (Πέμπτη 9/2/2017, ). 

Και τότε ποιος έρχεται προς συνδρομή των «πατριωτών» εν ονόματι του ..Συνταγματιού τόξου (Μιχαλολιάκος, Κασιδιάρης, Καιάδας, Παναγιώταρος και όλα τα ναζιστάκια που τα είδαμε να διασκεδάζουν στα ναζιστικά πάρτι τους στο βίντεο που δημοσιοποίησε η Εφημερίδα των Συντακτών Αν λείπει ο εξάδελφός μου εκ της αναφοράς είναι γιατί έχει πεθάνει); Αυτό που έχει εισηγηθεί και τη θεωρία της «σοβαρής Χρυσής Αυγής». Θαυμάστε τι έγραψε στην «Καθημερινή» ο συντάκτης της Στέφανος Κασιμάτης, ακολουθώντας τρεις μέρες αργότερα τους χρυσαυγίτες (Κυριακή 12/2/2017): 

«ΑΞΙΖΕΙ ΤΗΝ ΤΙΜΗ; Η ΒΟΥΛΗ, ΠΛΗΡΟΦΟΡΟΥΜΑΙ, ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΤΙΜΗΣΕΙ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ. ΜΑΛΛΟΝ ΑΠΟ ΛΕΠΤΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΥ (ΔΙΟΤΙ Ο ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΩΝΙΖΟΤΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΙ ΤΗ ΒΟΥΛΗ…), 

Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΠΟΥ ΔΕΣΠΟΖΕΙ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑΔΑ, ΤΟΠΟ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ. ΩΣΤΟΣΟ, 

Ο ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ ΓΙΑ ΚΑΤΑΣΚΟΠΕΙΑ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΞ ΟΣΩΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΥΠΑΡΞΕΙ ΠΟΤΕ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ. ΜΠΟΡΕΙ, ΛΟΙΠΟΝ, 

Η ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΗ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΕ ΤΟΤΕ ΝΑ ΗΤΑΝ ΣΚΛΗΡΗ ΚΑΙ, ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ, ΑΔΙΚΗ· ΟΜΩΣ Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΔΙΚΑΙΑ ΚΑΙ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΟ Η ΒΟΥΛΗ ΝΑ ΤΙΜΑ ΕΝΑΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΕΝΤΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΣΚΟΠΕΙΑ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΤΟΥ;» 

Περιττό φυσικά να πούμε ότι μετά από αυτό το κείμενο του Κασιμάτη και της «Καθημερινής» οι Χρυσαυγίτες επανήλθαν επιδαψιλεύοντας δάφνες στον Κασιμάτη, τον οποίο και επαινούν αποδίδοντάς του ναζιστικές τιμές καθώς – όπως γράφουν – λέει τα «αυτονόητα» για τον «κατάσκοπο» Μπελογιάννη Ας πάμε λίγο πιο πίσω τώρα.

 Έτσι για να δούμε πως στρώθηκε το έδαφος του ΤΑΣΟΥΛΑΔΕΪΚΟΥ χρυσαυγιτισμού:

 Ήταν η «Καθημερινή» που στο αφιέρωμά της για τον φασίστα Μεταξά έγραφε ήδη από τις 4/8/2007 (ανήμερα, δηλαδή, της κήρυξης της δικτατορίας της «4ης Αυγούστου») ότι η διακυβέρνηση Μεταξά πορεύτηκε με «χαρακτηριστικά φιλολαϊκού» καθεστώτος… 

Ήταν, επίσης, η «Καθημερινή» που στις 16/09/12 (σσ: τώρα πρόσφατα, δηλαδή…) που φιλοξενούσε άρθρο με τίτλο «Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία», όπου ο συντάκτης (ποιος άλλος; Ο Κασιμάτης) τόνιζε με πάθος: 

«Όσοι πιστεύουμε στην δημοκρατία οφείλουμε ένα μεγάλο “ευχαριστώ” στην Χρυσή Αυγή – και σοβαρολογώ απολύτως. Της το οφείλουμε για την ευκαιρία που μας προσφέρει -και μάλιστα την ώρα που την έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη- ώστε να διορθώσουμε λάθη δεκαετιών και να κάνουμε μια νέα αρχή στην πολιτική ζωή. Είναι η ευκαιρία που δίνεται στη νομιμότητα να αναμετρηθεί, επιτέλους, με την οιονεί νομιμοποιημένη βία της Αριστεράς: αυτό το καρκίνωμα της Μεταπολίτευσης (…). 

ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ ΣΤΕΛΕΧΗ Η ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ ΚΚΕ Η ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ ΑΠΟ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ, ΝΑ ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΠΟΥ ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ ΝΟΜΙΜΩΣ (Π.Χ., ΤΟ ΧΡΥΣΩΡΥΧΕΙΟ ΣΤΗΝ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ), ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΞΥΛΟ ΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ (…). 

ΚΑΙ ΑΝ ΩΣ ΤΩΡΑ ΗΤΑΝ Ο ΦΟΒΟΣ ΠΟΥ ΣΥΓΚΡΑΤΟΥΣΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ, ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΤΑ “ΛΕΒΕΝΤΟΠΑΙΔΑ ΜΕ ΤΙΣ ΜΑΥΡΕΣ ΜΠΛΟΥΖΕΣ” ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ ΤΟΥΣ, ΠΟΥ ΔΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΣΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΥΠΕΡΒΕΙ ΤΟ ΔΕΟΣ ΤΗΣ ΕΞ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ “ΙΕΡΑΣ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΕΩΣ” ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΟΤΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΕΡΙΣΧΥΣΕΙ ΕΚΕΙΝΩΝ ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ ΤΗ ΒΙΑ, ΕΙΤΕ ΜΑΥΡΗ ΕΙΤΕ ΚΟΚΚΙΝΗ (…). 

ΑΝ Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΕΝΝΟΕΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΛΕΓΕ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ, ΑΝ Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΜΟΝΟΝ ΩΣ ΑΣΤΙΚΗ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΑΝ Ο ΚΟΥΒΕΛΗΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΣΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ, ΙΔΟΥ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΚΥΡΙΟΙ! 

Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ, ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΗΣ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ ΠΡΟΣ ΚΑΘΕ ΠΛΕΥΡΑ: ΚΟΥΚΟΥΕΔΕΣ, ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ, ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ – ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΒΛΑΠΤΟΥΝ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΞΙΣΟΥ. ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΕΙ (…)». 

«Όσοι πιστεύουν στη δημοκρατία», λοιπόν, όπως ο Κασιμάτης, μας το είχαν πει εδώ και 5 χρόνια: «Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία»… 

«Όσοι πιστεύουν στη δημοκρατία», όπως ο Κασιμάτης και η «Καθημερινή», μας τα είχαν πει εδώ και 10 χρόνια. Τι δημοκρατία; Ε, να, σαν εκείνη του «φιλολαϊκού» καθεστώτος Μεταξά… 

«Οσοι πιστεύουν στη δημοκρατία», όπως ο Κασιμάτης και η «Καθημερινή», πως είναι δυνατόν να διαφωνήσουν με τη Χρυσή Αυγή για τον «κατάσκοπο» Μπελογιάννη. «Δίκαια» η καταδίκη του, μας λέει ο Κασιμάτης… 

 Ορισμένες σκέψεις:  Όταν η αντιδραστική θεωρία περί «άκρων», περί «μαύρης και κόκκινης βίας», η επιστροφή της ασφαλίτικης (ή ασφΑΛΗΤΙΚΗΣ;) αναγόρευσης της κομμουνιστικής δράσης σε «κατασκοπία» αποκτά τόσο αναβαθμισμένη θέση στις σελίδες ενός παραδοσιακού οργάνου του αστικού κόσμου, όπως η «Καθημερινή», σημαίνει ότι η «μαυρίλα» κατέχει κεντρική θέση – με ό,τι αυτό συνεπάγεται και κυοφορεί – στο προπαγανδιστικό οπλοστάσιο του κράτους των κεφαλαιοκρατών, της λιτότητας, της καταστολής και των Μνημονίων. 

Στην περίπτωση της «Καθημερινής» και του συντάκτη της δεν έχουμε να κάνουμε με μια λαθεμένη εκδοχή κάποιας αφηρημένης και γενικής καταδίκης της βίας, που σε άλλες περιπτώσεις θα μπορούσε να εκληφθεί και ως μια ευγενική αλλά ουτοπική ουμανιστική στάση. 

Στην περίπτωση της «Καθημερινής» και του συντάκτη της, το θέμα δεν είναι να επαναλάβεις ότι, για παράδειγμα, η βία της Επανάστασης του ’21, η βία της Αντίστασης εναντίον των ναζί στην Κατοχή, η βίαιη κατάληψη των Βερσαλιών, η μάχη του Στάλινγκραντ από την πλευρά των αμυνόμενων, η αιματοβαμμένη πάλη για το 8ωρο, ήταν ιστορικά αναγκαίες και δικαιωμένες μορφές πάλης. 

 Στην περίπτωση της «Καθημερινής» και του συντάκτη της έχουμε μια «μαύρη», διεστραμμένη και χυδαία επιχείρηση διαστρέβλωσης, παραχάραξης και παραποίησης. 

Εχουμε, στην πιο «κίτρινη» εκδοχή της, την επιδίωξη οι λαϊκοί, μαζικοί, κοινωνικοί και πολιτικοί αγώνες που αντιτίθενται στην πολιτική της πλουτοκρατίας (και επειδή ακριβώς αντιτίθενται στην πλουτοκρατία), να ταυτιστούν, να συκοφαντηθούν και να εξομοιωθούν με τον ναζισμό (τον βγαλμένο από τα πολιτικά σπλάχνα της πλουτοκρατίας), ωσάν να έχουν ή να είχαν ποτέ οποιαδήποτε σχέση (!) με τις τραμπούκικες ναζιστικές συμμορίες της ρατσιστικής, της φυλετικής, της μισαλλόδοξης, της φασιστικής βίας και τρομοκρατίας. 

 Η «πρόοδος» της «Καθημερινής» και του συντάκτη της είναι εμφανής: Προ 5ετίας ήθελαν να διαχυθεί στην κοινή συνείδηση το σχήμα πως «η ναζιστική και χρυσαυγίτικη βία οφείλεται στην αριστερή και κουκουέδικη βία» 

 (ΣΣ: ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ. ΑΝ ΞΥΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗ ΣΚΟΥΡΙΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΥΚΑΙΡΙΣΜΕΝΗΣ ΠΡΟΣΤΥΧΙΑΣ ΘΑ ΘΥΜΗΘΕΙ, ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ, ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟΤΣΟΛΙΑΔΩΝ. ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΟΙ «ΤΣΟΛΑΚΟΓΛΟΥ» ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΣΑΝ ΤΟ ΕΑΜ, ΤΟΝ ΕΛΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΚΕ ΕΠΕΙΔΗ ΕΚΑΝΑΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ. ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΟΙ «ΤΣΟΛΑΚΟΓΛΟΥ» ΤΟΥ ΥΠΟΣΚΕΛΙΣΜΟΥ ΑΠΑΙΤΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΑΡΤΙΚΩΝ ΟΠΛΩΝ  ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΕΠΕΙΔΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΠΟ ΤΗΝ ΜΟΡΦΗ ΑΝΤΙΠΟΙΝΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΘΗΡΙΩΔΙΕΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΝΑΖΙ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΕΑΜ ΚΑΙ ΤΟ ΚΚΕ, ΕΠΕΙΔΗ ΕΚΑΝΑΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ…). 

Σήμερα, 5 χρόνια μετά, δεν έχουν λόγο να κρύβονται πίσω από την Χρυσή Αυγή. Σήμερα, κάποιοι απ’ αυτούς, εκστομίζοντας τη χολή της τάξης τους, -- ναι της αστικής τάξης-- παρατάσσονται δίπλα ακριβώς στη Χρυσή Αυγή, και – ειδικά όταν μιλούν για τους κομμουνιστές – αποστηθίζουν κατά γράμμα την Χρυσή Αυγή. 

Άλλωστε και οι χρυσαυγίτες των ταγμάτων εφόδου και ο χρυσαυγιτισμός με… πολιτικά, την ίδια τάξη υπηρετούν. 

 *** Τέτοιου είδους κείμενα σαν το τελευταίο της «Καθημερινής» που μέμφεται τη Βουλή «να τιμά έναν καταδικασθέντα για κατασκοπεία εις βάρος της χώρας του» δεν αποκαλύπτουν απλώς την πολιτική ποιότητα του συντάκτη της. 

 Βασικά, εκείνο που αναδεικνύουν είναι το είδος της κληρονομιάς που κουβαλάει η άρχουσα τάξη αυτής της χώρας, όπως και την κληρονομιά των εντύπων που απηχούν προνομιακά, όπως η «Καθημερινή», τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης. 

Ειδικότερα και σε ό,τι έχει να κάνει με την κληρονομιά της «Καθημερινής», της «Καθημερινής που σήμερα ξανακαταδικάζει τον Μπελογιάννη σαν «κατάσκοπο», της «Καθημερινής» που πριν 5 χρόνια διαλαλούσε πως:

«Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία», της «Καθημερινής» που πριν 10 χρόνια στο αφιέρωμά της για τον φασίστα Μεταξά έγραφε ότι η διακυβέρνηση Μεταξά πορεύτηκε με «χαρακτηριστικά φιλολαϊκού» καθεστώτος, θα περιοριστούμε να υπενθυμίσουμε τι υποστήριζε η «Καθημερινή» επί εποχής Βλάχου, στις 29 Απρίλη 1941. 

 Δυο μέρες αφότου οι ιδεολογικοί και πολιτικοί πρόγονοι της «Χρυσής Αυγής», τα γερμανικά «Βάφεν Ες Ες», είχαν μπει στην Αθήνα, η «Καθημερινή» έγραφε: 

«ΟΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΛΑΟΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΜΕ ΣΤΑΘΕΡΑΝ ΠΕΠΟΙΘΗΣΙΝ ΟΤΙ ΟΛΑ ΒΑΙΝΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟΝ, ΟΤΙ ΛΗΞΑΝΤΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, ΑΝΟΙΓΕΤΑΙ Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΠΛΑΙΣΙΩΝ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΑΥΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΟΣ. Η ΘΕΛΗΣΙΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΟΠΩΣ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΕΙΡΗΝΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕΙ ΕΙΣ ΑΥΤΟΥΣ Ο ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΑΝΑΠΤΥΞΟΥΝ ΟΛΑΣ ΤΩΝ ΤΑΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΟΛΑΣ ΤΩΝ ΤΑΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ, ΘΑ ΔΩΣΗ ΑΣΦΑΛΩΣ ΑΦΟΡΜΗΝ ΔΙΑ ΝΑ ΕΚΔΗΛΩΘΟΥΝ ΟΛΑΙ ΕΚΕΙΝΑΙ ΑΙ ΚΕΚΡΥΜΜΕΝΑΙ ΑΡΕΤΑΙ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΜΑΣ, ΑΙ ΟΠΟΙΑΙ ΕΙΤΕ ΕΞ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑΣ, ΕΙΤΕ ΕΞ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΗΛΑΤΤΩΜΕΝΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΔΕΝ ΕΙΧΟΝ ΑΝΕΛΘΕΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΝ ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ. ΑΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑΙ ΑΡΧΑΙ ΕΜΦΟΡΟΥΜΕΝΑΙ ΑΠΟ ΤΑΣ ΦΙΛΙΚΩΤΕΡΑΣ ΤΩΝ ΔΙΑΘΕΣΕΩΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ, ΤΑΣ ΑΡΕΤΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΤΕΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΔΕΝ ΗΡΓΗΣΑΝ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΝ, ΘΑ ΤΟΝ ΣΥΝΤΡΕΞΟΥΝ -ΠΕΡΙ ΤΟΥΤΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ- ΕΙΣ ΠΑΣΑΝ ΘΕΤΙΚΗΝ ΚΑΙ ΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΗΝ ΤΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΝ». 

Αυτά γράφονταν τότε. Από την «Καθημερινή». Σε μια περίοδο, δηλαδή, που ο «χρυσαυγιτισμός» δεν είχε χρεία της αποκριάτικης ανάγκης, όπως να κυκλοφορεί μασκαρεμένη … με πολιτικά. Ήταν τότε που οι «κατάσκοποι» σαν τον Μπελογιάννη πολεμούσαν τους ναζί κατακτητές. Αλλά η «Καθημερινή» (δεν έγραφε τότε ο Κασιμάτης) διακήρυτταν ότι οι Γερμανοί ναζί «είναι φίλοι μας»…