Το αλίευσα από τον Ριζοσπάστη και το αναρτώ γιατί διεισδύει στον πυρήνα της κόλασης που βιώνει η ανθρωπότητα αυτή την ιστορική περίοδο και που: Έχει τεθεί εκβιαστικά ενώπιον του Μαρξιστικού διλήμματος.. "Καλλίτερα ένα άθλιο τέλος παρά μια αθλιότητα δίχως τέλος;"
Αφού πρώτα πήγαν στον «κουβά» όλα τα ευρωατλαντικά παραμύθια για τις ιμπεριαλιστικές «συμμαχίες» - λυκοφιλίες, που προσφέρουν τάχα «ασφάλεια» και «σταθερότητα», τώρα οι διάφοροι δημοσιολόγοι ξαναβγαίνουν στη ρούγα με νέα φουρνιά από επικίνδυνα παραμύθια.
Ενας από αυτούς για παράδειγμα, σε χτεσινό του άρθρο, αφού πρώτα ανέλυσε το πώς οι «συμμαχίες» (π.χ. με Αίγυπτο, Ισραήλ, Ιταλία, Γαλλία) «έχουν φτάσει στα όριά τους», έγραφε:
«Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι η προστασία από συμμαχίες είναι εξαιρετικά αβέβαιη και τα κράτη που θέλουν να επιβιώσουν σε ένα ρευστό και ανταγωνιστικό διεθνές σύστημα πρέπει να μεριμνήσουν από μόνα τους για την ασφάλειά τους, δημιουργώντας στρατιωτική ισχύ (αρχή της αυτοβοήθειας)». Ο αρθρογράφος βέβαια δεν περιγράφει κάποια παρέκκλιση από την ιμπεριαλιστική κανονικότητα...
Αυτό που περιγράφει είναι οι σχέσεις αλληλεξάρτησης - από ανισότιμες πάντα θέσεις - ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη, που είναι η βάση των συμμαχιών τους, χωρίς να αναιρούνται οι ανταγωνισμοί τους.
Τώρα που αυτοί οξύνονται, στο έδαφος της αντιπαράθεσης Κίνας - ΗΠΑ για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα, «παραδοσιακές» συμμαχίες κλονίζονται και συμβάσεις σπάνε, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την κρίση μέσα στο ευρωτλαντικό στρατόπεδο, ανάμεσα στις ΗΠΑ και την ΕΕ. Πού καταλήγουν όλα αυτά στην πράξη;
Σε συστάσεις για περισσότερους εξοπλισμούς και στροφή στην πολεμική οικονομία, όπως επιτάσσει το νέο «εθνικό» αφήγημα, στο οποίο συντάσσονται ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ - Ελληνική Λύση και οι λοιποί.
Οι ίδιοι που στηρίζουν ταυτόχρονα τη λεγόμενη «στρατηγική αυτονομία» της ΕΕ, δηλαδή μια πιο στρατιωτικοποιημένη και επιθετικότερη ευρωένωση.
Για άλλη μια φορά, επιβεβαιώνεται πως αυτό που έφτασε «στα όριά του» είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, που αναπαράγει μόνο αδιέξοδα για τον λαό.
Αυτό πρέπει να βάλουν στο στόχαστρο με την πάλη τους οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, απορρίπτοντας και τους επικίνδυνους μύθους και τις ξαναζεσταμένες αυταπάτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου