Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2025

ΚΑΡΑΒΙ ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΑΕΙ.

 

   

Σε κατάσταση πολιτικού παροξυσμού υπό την σημαία του παγκοσμιοποιημένου κτήνους" να είναι εντός των πυλών. 

 

Εκατομμύρια ευρωπαίοι πολίτες, πολιτική πελατεία της κεντροδεξιάς ή της κεντροαριστεράς, έχουν εγκαταλείψει εαυτούς και παραδοσιακό παρελθόν, ανταποκρινόμενοι στις σειρήνες των φασιστών, ή των φιλοφασιστών και κάποιοι των θρησκευτικών ψευδαισθήσεων. 

 


Βούτυρο στο ψωμί των πεφτοσυννεφάκηδων που τάχα εκπλήσσονται από την επαναλαμβανόμενη ως φάρσα ιστορία. Με το κόκκινο καράβι να έχει βουλιάξει στον βάλτο του Ελσίνκι που το υποχρέωσε ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός να λουστεί, τι άλλο υπολειπόταν για το μυθικό στοιχειό του μικροαστισμού, ει μη μόνον ο Χιτλερικός εθνικοφασισμός. 

Στοιχειό που ο Βολφ Μπίρμαν ζωγράφισε με γλαφυρή ποιητικότητα. 

«Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος / κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος / που συνηθίζει στην κάθε βρομιά / αρκεί να έχει γεμάτη την κοιλιά…» 

Τι στο μεταξύ συνέβη και ριζοσπαστικοποιήθηκε; 

Πως ο λαϊκός καπιταλισμός -- του αείμνηστου Πολύδωρα-- απέθανε. Ζήτω ο μονοπωλιακός νεοφιλελευθερισμός της νεοκαπιταλιστικής βαρβαρότητας. 

Το «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», αυτή η καθεστωτική αλχημεία, που άλλη δυναμική εξέφραζε στην αυθεντικότητά της, το ημέτερον «μετεμφυλιακό κεραμίδι» της συντηρητικής αδράνειας,,εξέπνευσε επίσης. Από κοινού με το κόκκινο καράβι.. 

Επί των ημερών μας η δυτική «αποταμίευση» καμιά σχέση δεν έχει με το ημέτερο «κάτι στην άκρη». 

Τα πάντα ρολάρουν επί του χρηματοπιστωτικού τζόγου, τον έλεγχο του οποίου κρατά μια χούφτα κορυφαίων αρπακτικών, που μεταξύ τους ανταγωνίζονται αυτοκαταστροφικά και επί των ημερών μας δια των όπλων και αιματηρά. 

Όφειλαν έτσι ν' ανέλθουν επί της πολιτικής σκηνής νέα σχήματα και μοτίβα, (που αν δεν υπήρχαν όφειλαν οι νεοταξίτες να τα εφεύρουν) που συμμορφούμενα πειθήνια, απλώς θα διεκπεραίωναν τις εντολές τους. 

Δυσαρεστημένων όμως και από τους σύγχρονους πολιτικούς  ευνούχους ανέλαβαν τα ηνία οι ίδιοι. Περίπτωση Τραμπ.

Κάτι που όμως προϋπέθετε ότι οι θεσμοί θα ποδηγετούνταν όπως και συνέβη.. 

Διερράγη ως ήταν φυσικό επακόλουθο η εμπιστοσύνη των κοινωνιών προς αυτούς, για να τεθεί η ανθρωπότητα σήμερα ενώπιον ενός υπαρξιακού διλήμματος, αφού η γενικευμένη απορρύθμιση είναι ευκρινώς ορατή. 

 Σύγκρουση ή συμβιβασμός;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται!

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.