Kαι τη συμπαθούσα.. Σίσση Χρηστίδου έχω την αίσθηση πως καλείται. Διασταυρώθηκα μαζί της χθες δια του ευάερου και ευήλιου διαδικτύου. Πως ; Κατά τη λήψη μιας συνέντευξης τού αηδιαστικά επαναλαμβανόμενου στο γυαλί της αποβλάκωσης δικηγόρου κ. Δημητρακόπουλου.
Γιατί και βεβαίως η επανάληψη είναι μήτηρ της μάθησης, αλλά είναι ωστόσο και μητέρα της πλήξης και της αηδίας. Και τόσο η πρώτη όσο και η δεύτερη μού προέκυψαν εκ του μεταξύ τους διαπληκτισμού, ως προς το κατηγορητήριο κατά του Πέτρου Φιλιππίδη , περί της απόπειρας βιασμού
Τι συμπέρανα από τον μεταξύ τους επικοινωνιακό καβγά; Πως τους ηλιθίους τους αντιλαμβάνεσαι στο φτερό από δύο καταστάσεις.
Πρώτον: αναφέρονται κατά κανόνα σε ότι γι αυτούς είναι άχρηστο για να εκφράζουν εν τέλει τη θέση τους σε ότι κανείς δεν τους ρωτά!! Τη προσοχή σας καθυστερημένοι:
Η νομική (σε μία εκ των πρωθιέρειων της τηλεοπτικής αποβλάκωσης αναφέρομαι) είναι η επιστήμη της περιγραφικής "ακρίβειας", και ως προς το περιέχον του περιεχομένου της; (αυτό προς τον ..χιλιοτραγουδισμένο δικηγόρο) Πρόκειται για την απόπειρα διείσδυσης στα αβυσσαλέα βάθη της ανθρώπινης ψυχης.
Μα τι γράφω προς τα Μαλέλεια ανθυποπροϊόντα; Είναι σαν να επιβάλλω σε φύλαρχο της κεντρικής αφρικής την παρακολούθηση κινέζικης όπερας..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου