ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗΣ ΧΡΟΝΟΣ

 Ανωνύμου του Έλληνος

Ένας ακόμα χρόνος μείον στον ισολογισμό του βίου! Πάντα τα ίδια βαρετά, ξενέρωτα,  αθλίως καταναλωτικά και ηλίθια, όπως η ξενόδουλη εξουσία επιβάλλει την Δυτική βαρβαρότητα σαν δήθεν έθιμο και παράδοση. 

 

Ακούσατε εσείς φέτος στα βορθοκάναλα ή αλλού ελληνικά παραδοσιακά κάλαντα ή τραγούδια; Είδατε πουθενά καραβάκια ή χειροποίητα γλυκά; Μόνο μιξοβάρβαρα τάχα χριστουγεννιάτικα γλυκερά σκουπίδια στα Αγγλικά, στην γλώσσα του ψηφιακού πιθήκου. 

Η θνήσκουσα με ταχύτητα και πάταγο Δύση, χωματερή και καλπάζων καρκίνος της ανθρώπινης ζωής και του πολιτισμού, λουσμένη κυριολεκτικά, πόλεις και χωριά, στο έντονο, άκρως αρρωστημένο φως της απέραντης γυφτιάς και κακογουστιάς μαζί με την απύθμενη βλακεία του συνενόχου όχλου. 

Πώς να στολίσουν, πολύ περισσότερο να κρύψουν τα εκτυφλωτικά, πολύχρωμα λαμπιόνια και τα πλαστικά δέντρα την παγωνιά των ψυχών, τα πνευματικά ανάπηρα σώματα, την απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση, το ολοσκότεινο και διεφθαρμένο μυαλό; 

Και γιατί, παρακαλώ, να κάνουν άλλες επιλογές το Κεφάλαιο και ο Ιμπεριαλισμός, γιατί να μη χαίρονται και εκμεταλλεύονται, γιατί να μην κλέβουν το τελευταίο δίφραγκο του κοσμάκη, που συνεχίζει το ταξικό κώμα; Μπορεί να ζει στο σπίτι δίχως ρεύμα και θέρμανση αλλά κάτσε καλά… Πώς θα μείνει πίσω από τον γείτονα, που ανάβει χιλιάδες λαμπάκια;

Αν έδειξε κάτι με ειδεχθή τραγικότητα ο απερχόμενος χρόνος ήταν το μέγιστο, ταξικό  δίλημμα όλων των εποχών:  

Ή θα ξυπνήσει επιτέλους ο όχλος και θα γίνει μαχητής λαός, έστω στιγμιαία, για να σκοτώσει με μιας, οριστικά και αμετάκλητα τον Καπιταλισμό, το πιο φρικτό κοινωνικό και πολιτικό σύστημα εξουσίας ή αυτός θα γίνει πολύ σύντομα ο νεκροθάφτης σύμπαντος του πολιτισμού και της ανθρωπότητας!! 

Το ρολόι του κόσμου χτύπησε και πέρσι, όπως και το 2025, μεσάνυχτα και πέντε και η αυγή δεν φαίνεται ρόδινη για το είδος μας. Όχι ότι έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία δεδομένου ότι ουδείς πλέον ενδιαφέρεται για την φωλιά του. 

Όλοι βολεμένοι καταστροφείς, βιαστές της Μάνας Φύσης μασώντας κυνικά και αδιάφορα την αμερικάνικη τσίχλα της κλιματικής αλλαγής, το πολύ της κλιματικής κρίσης.  

Όταν γύρω καταρρέουν οι έσχατες ηθικές αρχές και κοινωνικές αξίες, όταν ο άνθρωπος καταστρέφει ραγδαία τον πλανήτη Γη. «Φυσικά» όλα αυτά είναι πειράματα του Κεφαλαίου, που δεν ορρωδεί προ ουδενός για το μέγιστο και εύκολο κέρδος, όταν το επιτρέπουν οι υποτελείς του.

Από την άλλη, ουδεμία αξία έχουν αυτές οι αναφορές στην αείρροη εξέλιξη του χάους, όπου δεν υπάρχει ο χρόνος. Είναι μόνο βολική επινόηση του ανθρώπου για να ορίζει την πορεία του, να μετράει την διάρκειά του, για να μην πούμε το έξυπνο πρόσχημα να δικαιολογεί την διαλυτική του επίδραση στο περιβάλλον μετά την έλλογη ανάδειξή του. 

Ούτε είναι άσχετο ότι η εφεύρεση του χρόνου και το έλλογον του ζώου βρίσκονται σε ευθεία ανάλογη σχέση. Και τώρα πάλι, που θεριεύει η επιστροφή στον ψηφιακό πίθηκο, δεν συνιστά παραξενιά ή αιφνίδια λήθη, το ότι η ανθρωπότητα χάνει ολοένα την αίσθηση χρόνου και συμπεριφέρεται σαν να είναι αιώνια. 

Η εκδίκηση του χρόνου τώρα πια έγκειται στο ότι το δημιούργημα παίρνει δραστήρια και αποφασιστικά μέρος στην επερχόμενη καταστροφή του δημιουργού του με την διάσταση της ιλιγγιώδους ταχύτητας. Αναμνήσεις από το μέλλον, που καλπάζει με την τρέλα της Τεχνητής Νοημοσύνης;