Κάποιοι διερωτώνται γιατί να είμαι υπερήφανος για τους φίλους και επισκέπτες του ιστότοπού μου. Να εξηγήσω επειδή η επικοινωνία είναι κόμπος που κόβεται δεν λύεται.
'Οταν άνοιξε η εφημερίδα Νίκη το 1989 επί της οποίας ήμουν αρχιστυντάκτης, την σκαρφαλώσαμε στη δεύτερη θέση της κυκλοφορίας αφήνοντας άφωνους τους παραδοσιακούς εκδότες.
Πρώτο το Έθνος μετά εμέις μετά τα ΝΕΑ και τέταρτη η σπουδαία Ελευθεροτυπία.
Κρατήστε για λίγο την ανάσα σας. Ήταν τέταρτη σε κυκλοφορία πρώτη όμως στην διαφημιστική της τιμολόγηση. Δηλαδή: Ένα δίστηλο του Έθνους ή δικό μας στο ίδιο σημείο και την ίδια σελίδα κοστολογείτο κατά το 1/4 της τιμής που το χρέωνε το ανταγωνιστικό μας φύλλο!!
Γιατί;
Κατά τις μετρήσεις (επειδή αφορούσαν χρήμα δεν ήταν μαϊμούδες όπως οι σημερινές) το κοινό της Ελευθεροτυπίας θεωρείτο (και όχι αδίκως) ο κοινωνικά νοητικός αφρός.
Oi Leaders.. Σε ελεύθερη μετάφραση ο οδηγητής..
Άπαντες ακολουθούσαν τις επιλογές του. Από τις ιδελογικές ως τις οπωροκηπευτικές
Συνέπεια αυτού ήταν οι διαφημιζόμενοι να κάνουν ουρά!! Όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό το θέμα δεν είναι η ποσότητα αλλά ποιότητα των αναγνωστών.. Ρεεε προσοχή.. Μην την ψωνίσετε γιατί δεν έχω πάρκινγκ για καβαλημένα καλάμια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου