Είναι να μην σου κάτσει. Με κάποιον ν' ανταλλάξεις δυο λέξεις.. Αλλά να βιώνεις τη μοναξιά σου σ’ ένα ομιχλώδες δωμάτιο από το δηλητήριο του καπνού.. Και ξαφνικά να πέφτουν βροχή τ’ αναπάντητα ερωτηματικά. Ώσπου να μουσκέψεις ως το κόκαλο στη μνήμη της. Μα πως γλίστρησε μέσα από τα χέρια μου διερωτάσαι. Κάτι σαν μεταθανάτια μετάνοια μοιάζει αυτό. Κι ο θεός αμαρτίες συγχωρεί. Νεανικές μαλακίες όμως όχι...
................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου