ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

 Τα ξέπνοα παιδιά δεν έχουν μιλιά..Αν είχαν θα είχαμε τις λυσιτελείς απαντήσεις. Τα ίχνη των οποίων στην υπόθεση της Ειρήνης μας φωτογράφησε ευτυχώς μια φίλη από το παρελθόν. 

Η Χριστίνα Αντωνοπούλου.

 Μια σπουδαία δικαστική ψυχολόγος και πανεπιστημιακός. Και μας τα σημείωσε μ' έναν ανατριχιαστικό τίτλο. Ίσως είμαστε ενώπιον μιας ηδονιστικής δολοφόνου!! Ενός θηλυκού Ηρώδη!! (εδώ τι έχουμε παλιομαλάκες του δικαιωματισμού. Παιδοκτονία ή ανδροκτονία;)

 

Και σε ελεύθερη δική μου μετάφραση. Ενός φιλιού του θανάτου!! 

Το παρατεταμένο φιλί που εξαντλεί την αναπνοή και που ως γίνεται εύκολα αντιληπτό δεν αφήνει ίχνη. 

Είναι απορίας άξιον έτσι πως δεν έχει ευθύς εξ αρχής κληθεί να συνδράμει τις έρευνες, σε μια υπόθεση που δεν έχει πολιτικό ή οικονομικό ενδιαφέρον, για να δικαιολογεί επεμβάσεις συγκάλυψης, όπως στα Τέμπη. 

Και την εμπιστεύομαι γιατί: Το μυαλό της είναι άκρως δημιουργικό. 

Την θυμάμαι να καθησυχάζει τις ανησυχίες μου ερμηνεύοντας πειστικά μια εξαιρετικά --αν όχι εφιαλτική--  άβολη θέση που βρέθηκα απέναντι στον πεντάχρονο γιο μου τον Έκτορα όταν:

Δια της παιδικής του αθωότητας και επιστρέφοντας τρισευτυχισμένος από το σπίτι του ετεροθαλούς αδελφού του, παρουσία της μητέρας του, με παρέλυσε ρωτώντας με:  

"Μπαμπά αφού η μαμά του Πάνου είναι τόσο καλό κορίτσι γιατί την χώρισες;" 

Συνήλθα από το σοκ σχεδόν ακαριαία αποκρινόμενος πως: 

"Αν δεν την είχα χωρίσει δεν θα είχες γεννηθεί εσύ" 

Για να εισπράξω δεύτερο και ισχυρότερο χαστούκι. 

"Καλά της έκανες" μου δήλωσε στεγνά!!

 Για καιρό προβληματιζόμουν ανήσυχος. 

Αν η θέση μου πατούσε σε στέρεες βάσεις ή μήπως είχα αφυπνίσει τα ταπεινότερα των ενστίκτων του γιου μου. Ώσπου πήρα την Χριστίνα για καφέ και εξηγήσεις στο άλλοτε στέκι των δημοσιογράφων. Στου Τζίμη επί της Βαλαωρίτου. 

"Εκμεταλλεύτηκες τον παιδικό εγωισμό" ήταν η θέση της. "Και δεν ξέρω αν σου προέκυψε συνειδητά από γνώση, ή από την εμπειρία ή την ευφυΐα σου". 

Επιχείρησα να διασταυρώσω την γνώμη της και το τι μαλακίες άμερικανικής προέλευσης βιομηχανικών ψυχοτροπικών προϊόντων άκουσα δεν λέγεται. Κατά συνέπεια:

Μήπως έτσι όφειλε η έρευνα των Μιντιακών και αστυνομικών Σέρλοκς Χομς, να έχει πρωτίστως καλέσει μία εκ των ελαχίστων της ακαδημαϊκής ψυχολογίας, για να φωτίσει νέους ανεξερεύνητους δρόμους στην υπόθεση της Ειρήνης; 

Και κυρίως πριν ο κάθε μαλάκας καταθέσει ψηφιακά ή μιντιακά τις παπαριές του; 

Λέω μήπως; Γιατί είναι άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου και δεν κονσερβοποιείται.