Τι σκέφτομαι με ρωτά κάθε που ανοίγω μια σελίδα το μουτροβιβλίο.
Σκέφτομαι να μπινελικώσω όλους όσους δραγούμισαν τις ασφαλούς πελατείας δημόσιες υπηρεσίες από τις οποίες χρηματοδοτούνταν εκείνες της πρόνοιας της υγείας και της εκπαίδευσης.
Για να μου ζητούν σήμερα δεδομένης της αναγνωσιμότητας του ιστότοπού μου, (υποθέτω και σε άλλους αλλά μου είναι αδιαφορη η στάση τους απέναντι στους λήσταρχους) να τους διαφημίσω. Σαν ν αγοράζω το σχοινί που θα με κρεμάσουν!!!
Λοιπόν παρά την λεηλασία σαράντα ετών (από σπουδαστής) ασφαλιστικών εισφορών και παρά το ότι ζω ακροβατώντας δίχως δίχτυ ασφαλείας, κουβαλώ στις πλάτες μου ένα όνομα ιστορικό.
Γιάννης Ανδρικόπουλος ο καπετάνιος αντάρτης γονιός μου και Καίτη Ανδρικοπούλου η αντάρτισσα μητέρα μου.
Καταλάβετέ το. Ακόμη και τώρα που όσοι μ αγαπούν αγωνιούν για την ζωή μου (ουδείς είναι αθάνατος ασε που άφησα άφωνους τους γιατρούς μου όταν τους είπα πως μια ώρα δικής μου ζωής είναι τρεις χιλιάδες ώρες δικής σας) εγώ το γλεντάω.
Αλλά διαφημίσεις των αρπακτικών δεν αναρτώ.
Κι ούτε σε μεταμοντέρνα γκαλά ως οι έρανοι καταφεύγω.
Γι αυτό. Την επόμενη φορά που θα δω στο μέσετζερ κυρίες και κυρίους που πουλούν δάνεια ή τράπεζες, οργανισμούς τηλεπικοινωνιών και ενέργειας ή πολυεθνικών και ακόμη ακόμη κάτι τύπους των κηραλοιφών εν όψει της νέας φτωχοποίησής μας, θα αποδεσμεύσω από το στόμα τον οχετό της λαϊκής γειτονιάς που μ' ανάθρεψε..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου