Κύματα δακρύων πλημμύρισαν το καλλιμάρμαρο.. Κάθε κύμα και μια εκκωφαντική σιωπή. Για την απώλεια του κοινωνικού μας αφρού. Που συνθλίφτηκε στην "αντικανονική" διασταύρωση των παράλληλων ραγών του καθεστωτικού συρμού με την πολιτική ηθική. Ο πόνος ξεπερνάει κάθε παρηγορητικό λόγο. Γιατί έσπασε η ιεραρχία με τον γονιό ν' αποχαιρετά το παιδί και όχι αντιστρόφως όπως η φύση ορίζει. Με το άλικο έτσι αίμα των 57 παιδιών, έχουν για το καθεστώς της εκτέλεσης συμβολαίων θανάτου, τα πάντα χαθεί. Κυρίως η πολιτική τιμή και η υπόληψη για να γίνει η ζωή ατίμωση και ο θάνατος καθήκον. Ποια επομένως είναι η κόκκινη ηθική γραμμή που η υπέρβαση της οποίας θα προκαλέσει την αυτοχειρία του σάπιου ηθικού αυτουργού και εντολέα της δολοφονίας τους; Ίσως ο Δεληβοριάς έχει α καπέλα κάτι να μας πει..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου