Να σ έχει στη τσίτα.. Μ’ ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο που σε κάθε ανέβασμά του να ελπίζεις στην έκπληξη, φορτωμένος ανάμικτα συναισθήματα. Με κυρίαρχο την αγωνία. Από το δέος του αγνώστου. Τι και ποιος θα φανεί στην επόμενη στροφή. Κι όσο ο διακοπτόμενος ήχος από το χάμοντ μετράει τις αντοχές σου τόσο η αδρεναλίνη ρέει κατά κυβικά στις φλέβες σου. Ωσπου ξαφνικά παγώνουν τα πάντα. Από τη μουσική μέχρι το αίμα σου. Ξεχώρισες από το πλήθος. Και αμείφθηκες μ ένα φλογερό φιλί..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου