ΚΑΤΑΛΟΝΙΑ :

  ΟΙ ΑΧΡΕΙΟΙ ΤΩΝ ΔΥΤΙΚΩΝ ΜΜΕ

 

του Γιώργου Μητραλιά |

Είναι αλήθεια ότι δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε καλύτερη κάλυψη της νέας υπόθεσης Πουτσντεμόντ από τα ΜΜΕ. Εδώ και δεκαετίες, ο ελληνικός Τύπος, σχεδόν κάθε πολιτικής απόχρωσης, είτε αγνοεί τα -συχνά ιστορικά- γεγονότα που συγκλονίζουν την Καταλονία, είτε τα παρουσιάζει με τρόπο που δεν θα δυσαρεστούσε τους κυβερνήτες της Μαδρίτης, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που νοσταλγούν τον Φράνκο.

Έτσι, για να μιλήσουν για τη σύντομη δημόσια εμφάνιση και ομιλία μπροστά χιλιάδες Καταλανούς του Κάρλες Πουτσντεμόντ (Puigdemont) στη Βαρκελώνη μετά από 7 χρόνια εξορίας του στο Βέλγιο, τον παρουσιάζουν ως κάποιον που «διαφεύγει από τη δικαιοσύνη» και όχι ως πρώην πρόεδρο της Καταλονίας που εκλέχθηκε δημοκρατικά από τους Καταλανούς και καθαιρέθηκε με αντιδημοκρατικό και αυταρχικό τρόπο από την κυβέρνηση της Μαδρίτης. 

Και επίσης, ως «καταζητούμενο από τη δικαιοσύνη και την αστυνομία της χώρας του» για «ατασθαλίες», ξεχνώντας συνήθως να πουν ότι αυτές οι «ατασθαλίες» αφορούν το κόστος της διοργάνωσης του δημοψηφίσματος για την αυτοδιάθεση της Καταλονίας το 2017, που κηρύχθηκε παράνομο από τους κυβερνώντες της Μαδρίτης και καταστάληκε άγρια (πάνω από 1000 τραυματίες!) από την αστυνομία τους.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. «Ξεχνούν» επίσης να αναφέρουν ότι ο Κάρλες Πουτσντεμόντ απολαμβάνει κοινοβουλευτικής ασυλίας, επειδή έχει εκλεγεί στο καταλανικό κοινοβούλιο (Generalitat) επικεφαλής του κόμματός του Junts per Catalunya, αφού προηγουμένως ήταν και ευρωβουλευτής. 

Πάνω απ’ όλα, «ξεχνούν» να επισημάνουν ότι ο Πουτσντεμόντ έχει αμνηστευθεί από τη σημερινή ισπανική κυβέρνηση, μαζί με άλλους 400 Καταλανούς πρώην υπουργούς, πρώην προέδρους της Generalitat, αρχηγούς κομμάτων, βουλευτές, ακαδημαϊκούς, συγγραφείς, καλλιτέχνες, διανοούμενους και άλλες εξέχουσες προσωπικότητες. Και ότι αυτή η αμνηστία επικυρώθηκε από την πλειοψηφία του ισπανικού κοινοβουλίου! 

Και τέλος, «ξεχνούν» να αναφέρουν ότι το διεθνές ένταλμα σύλληψης που εξέδωσαν οι δικαστές της Μαδρίτης εναντίον του Πουτσντεμόντ έχει κριθεί άκυρο και απαράδεκτο από τη βελγική και ελβετική δικαιοσύνη, επειδή αντιβαίνει κατάφωρα στο διεθνές δίκαιο και στις δημοκρατικές ελευθερίες!

Με λίγα λόγια, τα αγαπητά μας ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι τους λένε πολλά πράγματα για να αποκρύψουν την ουσία: την αλήθεια. Και στην περίπτωση του Πουτσντεμόντ και της Καταλονίας του, αυτή η αλήθεια ονομάζεται δικαίωμα των λαών στην αυτοδιάθεση, ένα θεμελιώδες δικαίωμα εντελώς υπαρκτό, καθώς αποτελεί μέρος του διεθνούς δικαίου από τότε που εγγράφηκε στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών το 1945!

Προφανώς, όλα αυτά δεν είναι τίποτα περισσότερο από ανούσιες φλυαρίες για τους κυβερνήτες της Μαδρίτης, που δεν δίστασαν ποτέ να χαρακτηρίσουν «τρομοκράτες» και να επιβάλλουν βαριές ποινές φυλάκισης σε εκείνους και εκείνες που διεκδικούν ειρηνικά το δικαίωμα των λαών στην αυτοδιάθεση. 

Το κάνουν αυτό τα τελευταία 7 χρόνια, αλλά έχουν κάνει πολύ χειρότερα τους τελευταίους τέσσερις αιώνες. Εξάλλου, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να δηλώνουν συνεχιστές αυτής της ισπανικής «παράδοσης» και να επαναλαμβάνουν τακτικά, ακόμη και από το βήμα του Κοινοβουλίου της Μαδρίτης, ότι η καταστολή των ανεξαρτησιακών πόθων της Καταλονίας απαιτεί να… βομβαρδίζεται η Βαρκελώνη μία φορά κάθε μισό αιώνα!

Είναι σαν να μην έχει αλλάξει το παραμικρό σε αυτό το ισπανικό κράτος, όπου περισσότεροι από 1.300 δρόμοι και πλατείες εξακολουθούν να φέρουν το όνομα του φασίστα δικτάτορα Φράνκο και των συνεργατών του. Και είναι ακριβώς αυτή η συνέχεια στη βαρβαρότητα του ισπανικού κράτους που εξηγεί το γιατί της αντικαταλανικής (κατασταλτικής) υστερίας του.

Σχεδόν κάθε κράτος έχει μαύρες σελίδες στην ιστορία του, αλλά μόνο το ισπανικό κράτος περηφανεύεται για αυτές. Ένα ισπανικό κράτος του οποίου οι Βουρβόνοι βασιλιάδες, οι δικαστές, οι επίσκοποι, οι στρατηγοί και τα πολιτικά κόμματα (ακόμη και οι σοσιαλιστές του PSOE!) συνεχίζουν να αρνούνται τις ευθύνες των προγόνων τους στη μεγαλύτερη γενοκτονία στην ιστορία της ανθρωπότητας, αυτή των ιθαγενικών πληθυσμών της αμερικανικής ηπείρου, και συνεχίζουν να ισχυρίζονται – ακόμη και μπροστά στους ηγέτες της Λατινικής Αμερικής!- ότι αυτοί οι πρόγονοι δεν έκαναν τίποτα άλλο από να εκπολιτίσουν τους πρωτόγονους και βάρβαρους κατοίκους του Νέου Κόσμου! 

Ένα ισπανικό κράτος που εξακολουθεί να διεκδικεί και μάλιστα να εξυμνεί αυτό το παρελθόν του, παρόλο που είναι γεμάτο από «ιδρυτικά» εγκλήματα, από εκείνα που διαπράχθηκαν εναντίον των Αράβων της Al Andalus και των Εβραίων που εκδιώχθηκαν από την Ισπανία, μέχρι τη σκοταδιστική και διαβόητη Ιερά Εξέταση και την πολιορκία της Βαρκελώνης το 1714, στο τέλος της οποίας τα στρατεύματα του βασιλιά Φίλιππου Ε’ έσφαξαν τον πληθυσμό της, αφού πρώτα τον έκαναν να λιμοκτονήσει.

(2) Χωρίς βέβαια να ξεχνάμε το λουτρό αίματος μέσα στο οποίο πνίγηκε η «άλλη Ισπανία», η δημοκρατική, πληβειακή και αριστερή Ισπανία, το 1936-1939, για να καταλήξουμε στη μεταφρανκική «δημοκρατική μεταπολίτευση» (Transicion) που είδε την εγκαθίδρυση μιας δημοκρατίας κατασκευασμένης και ελεγμένης από τον γηραιό δικτάτορα που πέθανε στο κρεβάτι του και θάφτηκε με όλες τις τιμές…

Να λοιπόν, γιατί υπάρχουν στην Ισπανία του 21ου αιώνα τόσοι πολλοί στρατηγοί και λοιποί στρατιωτικοί που νοσταλγούν τον Φράνκο και κάνουν όλο και πιο πολλές εκκλήσεις για πραξικοπήματα που θα επαναφέρουν την «τάξη» (των νεκροταφείων), πρώτα και κατά προτεραιότητα στην Καταλονία. 

Και να γιατί υπάρχουν τόσοι πολλοί δικαστές, ειδικά υψηλόβαθμοι, βγαλμένοι μέσα από τα σκίτσα του Γκόγια, που καταδικάζουν σε μακροχρόνιες ποινές φυλάκισης για «τρομοκρατία» κάθε πολίτη που τολμά να διεκδικήσει τα πιο βασικά δημοκρατικά του δικαιώματα. 

Και τέλος, να γιατί όλες αυτές οι αντιδημοκρατικές, αυταρχικές και σκοταδιστικές εκδηλώσεις καλύπτονται συστηματικά από τις πολιτικές και εκκλησιαστικές αρχές, που επιδεικνύουν έναν φανατισμό και μια αγριότητα που θυμίζει εκείνη της Ιεράς Εξέτασης!

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τα αφεντικά τους πλανώνται λοιπόν οικτρά όταν σπεύδουν να πανηγυρίσουν το τέλος του ανεξαρτησιακού Proces της Καταλονίας και να θάψουν -για πολλοστή φορά- το λαϊκό κίνημα που αγωνίζεται για την αυτοδιάθεση αυτής της χώρας στην καρδιά της Ευρώπης.

Όμως, αυτό το μαζικό κίνημα επιμένει και παραμένει ριζοσπαστικό και αποφασισμένο παρά την άγρια καταστολή και παρά την απογοήτευση που προκαλούν οι εσωτερικές διαμάχες, οι προδοσίες και οι συμβιβασμοί των περισσότερων από τα λεγόμενα ανεξαρτησιακά κόμματα. 

Εξάλλου, και μόνο το γεγονός ότι το ισπανικό κράτος εξακολουθεί να χρησιμοποιεί όλα τα μεγάλα μέσα που έχει στη διάθεσή του για να καταστείλει αυτό το κίνημα, φτάνοντας μάλιστα να οργανώνει μια γιγάντια και χωρίς προηγούμενο αστυνομική επιχείρηση «στην ξηρά, στον αέρα και στη θάλασσα» για να συλλάβει τον πρώην πρόεδρο της Καταλονίας Κάρλες Πουτσντεμόντ, δείχνει πόσο ισχυρό παραμένει το καταλανικό ανεξαρτησιακό κίνημα και πόσο στερείται επιχειρημάτων το ισπανικό κράτος που δεν έχει ως απάντηση παρά την ωμή βία.