Πληγές που ακόμη πονούν ..

 ..4η Αυγούστου ήταν όταν ο γονιός μου συνελήφθη δευτεροετής της Νομικής υπό το αδίκημα του κομμουνιστή για πρώτη φορά.. Κι εγώ αμούστακο παιδί όταν τον Απρίλη του 67 έσπαζαν οι χουνταίοι την πόρτα για να τον συλλάβουν εκ νέου.. Οι φασίστες είτε του Μεταξά είτε του Παπαδόπουλου είναι φωτοτυπίες ο ένας του άλλου..

 «Που είναι μωρή πουτάνα ο καριόλης ο κομμουνιστής ο άντρας σου» μούγκριζαν σαν άγρια ζώα. 

Τους όρμηξα.. Μου τράβηξε ο πρώτος ένα χαστουκι και ξεράθηκα με την μητέρα μου να ουρλιάζει μην τον αγγίζετε.. 

Που θα πάει ρε γαμημένε θα μεγαλώσω σκέφτηκα με τα δόντια σφιχτά και θα σε βρω. Και τον βρήκα με την μεταπολίτευση. 

Κι όταν τον άρπαξα από τα πέτα έβαλε τα κλάματα ο θρασύδειλος. «Διαταγές εκτελούσα κύριε Ευγένιε διαταγές!!» 

"Διαταγές αβασάνιστα δεν εκτελούν ούτε τα κοπρόσκυλα" του είπα. "Αλλά εσύ δάγκωνες μολύνοντας τους ανθρώπους με την λύσσα σου". Είχα ήδη γίνει γι αυτόν "κύριος Ευγένιος" και εκτός από το να τον κάνω σα σύκο από το ξύλο, είχα την πολιτική ισχύ να του προκαλέσω μεγάλη ζημιά.

 Συναντήθηκε όμως με το έλεός μου παρά το συσσωρευμένο μου μίσος. 

Έτσι κι αλλιώς είχε απαλλαγεί από τη παγκόσμια νομική πρωτοτυπία του «στιγμιαίου». 

Η περιφρόνηση απέναντι σε αυτόν τον πίθηκο ήταν η εκδίκησή μου.. 

Έσχατος  στο μεταξύ τόπος των ..πληρωμένων διακοπών του πατέρα μου ήταν η Γυάρος. Δεν τον αναγνώρισα στο πρώτο επισκεπτήριο. Καταταλαιπωρημένος σκιά του εαυτού του, αλλά μόλις με είδε άνθισε ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπό του. Σημάδι πως τα όνειρά του δεν αφυδατώθηκαν ποτέ.. Απλώς μου τα μετάγγιζε..

Έζησε άλλα δώδεκα χρόνια. Πέθανε σε ηλικία εξήντα ετών το 1980 δίχως να προλάβει καν να ζήσει.

Φυλακίστηκε. Βασανίστηκε. Βγήκε μετά στα βουνά και στο αντάρτικο. 

Για την ελλάδα ρε γαμώτο. 

Καπετάνιος του ΕΛΑΣ με το ψευδώνυμο Παπαγιάννης. Συμμοριτοπόλεμος (με συμμορίτες τους χίτες τους ταγματασφαλίτες και τους δωσίλογους) στη συνέχεια. 

Μελλοθάνατος. 

Δραπέτευσε του μοιραίου χάρις στον Μπελογιάννη που με την αντρίκια στάση του πήρε στους ώμους του όλο το καθεστωτικό μίσος. 

Μέσα έξω μετά.. Χούντα. 

Ώσπου ήρθε ο φυσικός θάνατος κυνηγώντας το πολιτικό όνειρό του. 

Στη μνήμη σου καπετάν Γιάννη.. 

Ο περήφανος για σένα μοναχογιος σου..Δεν ξέρω αν αυτός θα ήταν περήφανος για μένα.. Γιατί έχω μετατοπιστεί κατά ένα κλικ Πάρε τον δικό σου δρόμο ήταν πάντα η επωδός του..