Οι εξ απαλών ονύχων φίλοι μετρήθηκαν επί των γενεθλίων μου στα δάκτυλα της μίας χειρός. Με κατονόμασαν Νάκη. Κι αυτό έχει πολιτική καταγωγή. Ναι έτσι όπως το διαβάσατε. Είχα σχεδόν αγγίξει την ηλικία των πέντε ετών και όνομα δεν είχα.
Γιατί ως γόνος δύο εξορίστων γονιών ουδείς δεχόταν να βαφτίσει το παιδί των --- κατά την βασιλική καμαρίλα-- .."μιασμάτων" κομμουνιστών.
Και θα μου πείτε σιγά μην έσταξε η ουρά του γαϊδάρου για τους άθεους γονείς μου που πάλευαν να σπάσουν το γυαλί της ορφάνιας μου για να διατραφώ.
Όμως θα έσταζε.
Γιατί αν δεν είχες πιστοποιητικό βάπτισης από τη εκκλησία της τραγοιεραρχίας, δεν στοιχειοθετούσες δικαίωμα εγγραφής στο δημοτικό. (το ίδιο ίσχυε και στο πανεπιστήμιο με το χαρτί κοινωνικών φρονημάτων)
Ναι μαλακισμένα τσινάρια (νέοι) που νομίζετε ότι οι λαϊκές νίκες προέκυψαν εκ θεού.(επι των πρώτων ημερών του Αντρέα καταργήθηκε).
Τελικά από τις πολλές πόρτες μία ανταποκρίθηκε υπό έναν όρο. Πως ο νονός θα μου έδινε το όνομα της αδελφής του. Ευγένιος.
Σχεδόν φαντάρος εισήλθα στην εκκλησία..Πήρα την κολυμπήθρα στην πλάτη μου. Ξεκίνησε απόντων των γονιών μου το ..Διονυσιακό μυστήριο ολα καλά όλα ωραία ως την στιγμή που ακούστηκε το Ευγένιος.
Τσαντιστηκε μια θεια μου και αδελφή της μητέρας μου και φώναξε στεντορεία τη φωνή και Αντώνιος. Ο παππούς μου και πατέρας της μητέρας μου. Καταγράφηκε έτσι και αυτό.
Οι έντιμοι γονείς μου όμως δεν ήθελαν να δυσαρεστήσουν τον νονό που πήρε τόσα πολιτικά και κοινωνικά ρίσκα, και εφεύραν την λύση: Αντωνάκης -- Ευγενάκης ίσον Νάκης.
Το Νάκης το εξαφάνισε η Νίτσα η Θεοδωράκη (η νύφη του Μίκη που δοκιμασμένα με αγαπά) από την πρώτη στιγμή --σπουδαστής ακόμη-- της πρόσληψής μου στον Ρίζο.. Δεν είναι όνομα αυτό για ένα αριστερό δημοσιογραφο είχε πει. Λουλού εισαι;
Ποιο ήταν το περιέχον από το περιεχόμενο; Πως ήθελαν τα παιδιά των κομμουνιστών αγράμματα αδιαφορώντας αν έτσι κατέστρεφαν έναν λαό αυτοί που σας πουλούν πατριωτισμό σήμερα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου