Η καθεστωτική βαρβαρότητα...

 ...του παγκοσμιοποιημένου κτήνους κατά των λαϊκών κατακτήσεων της μεταπολίτευσης.

 

Συντρέχει στην θεία μανία τους αλλοίωσης της ιστορίας προκειμένου να επιβληθεί η κοινωνική  διαστροφή του δίκιου των ολίγων, έναντι εκείνου του λαού. 

Ποιοι το κάνουν; 

Μα τα μίσθαρνα όργανα των καναλικών ηχοβολιστών της χυδαίας ιδιωτικής αλλά και δημόσιας πλέον τηλοψίας. 

Γιατί το κανουν; 

 

Γιατί μισούν μια περίοδο ισχυρών λαϊκών και πολιτικών αγώνων που εδραίωσαν πρωτοφανείς ιστορικά κατακτήσεις που ανακούφισαν κοινωνικές και οικονομικές του λαού και να δικαιολογήσουν την σημερινή λεηλασία ψυχών και ύλης ως κανονικότητα 

Ιδού η αλήθεια των πρώτων δεκαπέντε ετών της μεταπολίτευσης

1) Δεν επιχειρήθηκε ποτέ από το 1974 πραξικόπημα και στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα. Οι μία – δύο απόπειρες πραξικοπημάτων τα αμέσως επόμενα χρόνια της μεταπολίτευσης δεν συγκαταλέγονται σοβαρά ούτε στο πεδίο της εξαίρεσης για να καταγραφούν στην ιστορία.

2) Ο στρατός έπαυσε να αναμειγνύεται στην πολιτική και εξέλιπε ένα σοβαρό κέντρο εξουσίας του παρακράτους.

3) Η Ελλάδα πέρασε πενήντα χρόνια χωρίς να εμπλακεί άμεσα σε πολεμική σύρραξη, για πρώτη φορά στην ιστορία της, με γειτονικές ή άλλες χώρες, χωρίς φυσικά να παραβλέπονται ούτε τα “θερμά επεισόδια” με την Τουρκία, ούτε η ελληνική συμμετοχή σε διεθνείς πολέμους (Σερβία, Μέση Ανατολή, Ουκρανία).

4) Καταργήθηκε οριστικά η βασιλευομένη δημοκρατία και καθιερώθηκε η προεδρευόμενη. Αλλο ένα κέντρο εξουσίας εξέλιπε. Δεν τέθηκε ποτέ θέμα επαναφοράς.

5) Νομιμοποιήθηκε το Κ.Κ.Ε. και η Αριστερά (κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική) σε όλες τις εκδοχές της και αφέθηκε να δοκιμάσει την πολιτική της επιρροή στην εργατική τάξη και τις κοινωνικές μάζες. Ποτέ δεν υπήρξε πενηντάχρονη περίοδος συνεχούς νομιμότητάς της. Και αποκλείστηκε κάθε ιδέα για συνταγματική έγκριση θέσης κομμάτων εκτός νόμου, που αντέχει ακόμα και παρά την περίπτωση της εγκληματικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή».

6) Αναγνωρίστηκε η Εθνική Αντίσταση, επαναπατρίσθηκαν οι πολιτικοί πρόσφυγες, δόθηκαν συντάξεις.

7) Καθιερώθηκε νομικά η ισότητα των γυναικών, θεσπίστηκε το νέο Οικογενειακό Δίκαιο, σημαντικότερα σημεία του οποίου ήταν η καθιέρωση του πολιτικού γάμου, η αποποινικοποίηση της μοιχείας και η πρόβλεψη για την συμμετοχή της συζύγου στα αποκτήματα.

8) Θεσπίστηκε η ψήφος στα 18 και ο μαθητικός συνδικαλισμός, καταργήθηκε η μαθητική ποδιά, θεσπίστηκε το μονοτονικό σύστημα και καθιερώθηκε η δημοτική στην θέση της καθαρεύουσας.

9) Η λογοκρισία στον πολιτισμό και τον τύπο καταργήθηκε. Το ίδιο και κάθε περιορισμός στις πολιτικές δραστηριότητες. Οι χαφιέδες άρχισαν να ντρέπονται να κυκλοφορούν.

10) Σε επίπεδο οικονομικών και κοινωνικών κατακτήσεων στα χρόνια της μεταπολίτευσης, κρατικοποιήθηκαν σωρεία μεγάλων επιχειρήσεων και εταιρειών και τέθηκαν σε λειτουργία υπό δημόσιο, έστω και όχι εργατικό, έλεγχο, αυξήθηκαν επανειλημμένα μισθοί και μεροκάματα ως αποτέλεσμα των μαζικών εργατικών αγώνων που ξέσπασαν αμέσως μετά την μεταπολίτευση και καθιερώθηκαν η Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή και ο κοινωνικός μισθός και το Εθνικό Σύστημα Υγείας.

Όλη αυτή η κοσμογονία, της οποίας ενδεικτικά και μόνο είναι τα σημεία τα οποία παρατέθηκαν παραπάνω, που έλαβε χώρα και σχεδόν ολοκληρώθηκε και εξαντλήθηκε στα πρώτα δέκα χρόνια της μεταπολίτευσης, ιδίως στα πρώτα χρόνια του ΠΑ.ΣΟ.Κ., συμπυκνώνει υπερώριμες ανάγκες κατακτήσεων που σοβούσαν ολόκληρες τις προηγούμενες δεκαετίες.