Η σοβαρή κρίση στο συγκρότημα ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ, με το λουκέτο στην καθημερινή Αυγή και τα σχέδια -παρά τις διαψεύσεις- για συρρίκνωση του καθημερινού ενημερωτικού προγράμματος
Στο Κόκκινο φέρνει στο προσκήνιο την προβληματική σχέση που έχουν τα πολιτικά κόμματα με τα μέσα ενημέρωσης. Μια σχέση που τα ίδια υποστηρίζουν πως βασίζεται σε οικονομικά παρά σε πολιτικά και ιδεολογικά δεδομένα.
Η αιτιολογία που προβάλλει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ για τις παραπάνω εξελίξεις είναι το κόστος λειτουργίας που έχουν τα συγκεκριμένα Μέσα. Υπενθυμίζεται ότι το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποίησε και το ΚΚΕ πριν 12 χρόνια όταν έβαλε το δικό του «λουκέτο» στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο του 902 Αριστερά, πουλώντας τις άδειες σε επιχειρηματίες που είχαν άριστες σχέσεις με τα πολιτικά κόμματα κυβερνητικής εξουσίας. Είναι, όμως, το κόστος η πραγματική αιτία;
Από την πρώτη κρίση που ξέσπασε στα μίντια του ΣΥΡΙΖΑ, με την απώλεια της κυβερνητικής εξουσίας το 2019, ως τη δεύτερη το 2022, δεν παρουσιάστηκε ποτέ ένα ειλικρινές πολιτικό σχέδιο βιωσιμότητας για τα Μέσα του.
Οι κρίσεις σχετίζονταν με τα πρόσωπα που βρίσκονταν στην ηγεσία και τις διαρκείς πολιτικές μετατοπίσεις ή μεταλλάξεις του κόμματος και αναδείκνυαν πάντα ως «εχθρό» τους εργαζόμενους δημοσιογράφους.
Η σοβαρή συζήτηση για το ρόλο και την ανάγκη ύπαρξης και παρέμβασης ενός διαφορετικού, αριστερού ΜΜΕ απέναντι στην ολοκληρωτική ενσωμάτωση του συστήματος πληροφόρησης και ενημέρωσης στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, δεν άνοιξε ποτέ.
Ούτε από το ΚΚΕ τότε, πολύ περισσότερο από το ΣΥΡΙΖΑ σήμερα. Αντιθέτως, στην Κουμουνδούρου δίνουν μάχη ακόμη και με «βρόμικα» όπλα για να μην τεθούν τέτοια ερωτήματα.
Κι όμως, ιδιαίτερα σήμερα που η κοινωνία, ο κόσμος της εργασίας, οι αριστερές ιδέες, ακόμη και οι δημοκρατικές απόψεις που δεν κινούνται εκτός αστικού συστήματος, δεν βρίσκουν δίοδο επικοινωνίας και προβολής, η υποστήριξη έκδοσης εφημερίδων και λειτουργίας ραδιοφώνων είναι περισσότερο από αναγκαία.
Γιατί, καθώς είναι συνδεδεμένα με «πηγές» στην κοινωνία, έχουν σημαντικό ρόλο αφενός στην «πολιτική εκπαίδευση», τον πολιτικό και ιδεολογικό διάλογο και ως «ελεγκτικός μηχανισμός» απέναντι στην εξουσία και, αφετέρου, στην αξιόπιστη, έγκυρη πληροφόρηση ως πλοηγός στο θορυβώδες πληροφοριακό σύστημα διαδικτυακής υπερφόρτισης.
Ματίνα Παπαχριστούδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου