Σε έναν κυκλώνα εσωκομματικών αντιθέσεων θα πορευθεί ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι το οργανωτικό συνέδριο του στις αρχές Οκτωβρίου. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα «κολυμπήσει» στα κύματα της «ανασύνθεσης της Αριστεράς» και την επίσημη πλέον κόντρα Κασσελάκη – Τσίπρα και είναι μάλλον απίθανο να μπορέσει στο τέλος να διατηρήσει την συνοχή του.
Παρά τη σφοδρότητα των εσωκομματικών συγκρούσεων, όπως αυτή καταγράφεται στις διαδοχικές συνεδριάσεις των οργάνων, σε πολιτικό επίπεδο δεν καταγράφονται αντίστοιχα διαφορές σε επίπεδο ουσίας. Αφού αυτές περιορίζονται σε θέματα ύφους, οργανωτικής δομής και τακτικής με στόχο την επανάκτηση της «κυβερνητικής προοπτικής» μετά το αρνητικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών.
Οι πόλοι που έχουν διαμορφωθεί στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ είναι ουσιαστικά τρεις, δίχως όμως να διαθέτουν απόλυτα ξεκαθαρισμένες στοχεύσεις.
Ο πρώτος αφορά την ηγετική ομάδα του κόμματος που στοιχίζεται πίσω από τον Στέφανο Κασσελάκη. Αποτελείται από έναν στενό πυρήνα στελεχών, όπως ο Ευάγγελος Αποστολάκης, η Θεοδώρα Τζάκρη και σε σημαντικό βαθμό η Ρένα Δούρου παρότι η στήριξή της είναι πιο διακριτική.
Σε αυτούς προστίθενται και μια σειρά οργανωτικά στελέχη (Π. Ρήγας, Ν. Σκορίνης), όπως και στελέχη που έχουν μετακινηθεί από την ομάδα του Νίκου Παππά. Επίσης τη στήριξή του για την ώρα φαίνεται να παράσχει και ο Παύλος Πολάκης παρότι διατηρεί τη δική του αυτόνομη πορεία.
Ο πρώην υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής αποτελεί τον δεύτερο διακριτό πόλο. Έως στιγμής φαίνεται να στηρίζει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, διατηρώντας όμως αποστάσεις. Στην Κ.Ε. που συνεδρίασε το περασμένο Σάββατο, ο Νίκος Παππάς δεν πήρε σαφή θέση για τις προτάσεις του Στέφανου Κασσελάκη σχετικά με τις οργανωτικές αλλαγές. Αυτές –να σημειώσουμε– προκρίνουν ένα μοντέλο όπου τα ενδιάμεσα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ (από τις Οργανώσεις Μελών έως την Κ.Ε. και την Πολιτική Γραμματεία) θα βρίσκονται υπό τον πλήρη προεδρικό έλεγχο.
Ο τρίτος πόλος αποτελείται από τα στελέχη που υπέγραψαν το «Κείμενο των 87» και κινούνται στον ευρύτερο κύκλο του Αλέξη Τσίπρα. Το κείμενο, θυμίζουμε, αμφισβητούσε στο σύνολό της τη μετεκλογική τακτική του Στέφανου Κασσελάκη.
Έχοντας αρνητική εκτίμηση για το εκλογικό αποτέλεσμα, αρνητική στάση στις οργανωτικές αλλαγές που προτείνονται και κυρίως διαφορετική αντίληψη στο ζήτημα της «κεντροαριστεράς». Τα στελέχη αυτά (ανάμεσά τους και 7 βουλευτές που μπορούν να κρίνουν το αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα παραμείνει αξιωματική αντιπολίτευση) θέτουν ζήτημα άμεσης έναρξης συζητήσεων με το ΠΑΣΟΚ (δίχως να αποκλείουν τη Νέα Αριστερά) προκειμένου να διαμορφωθεί ένα ενιαίο σχήμα με στόχο την κάθοδο στις εκλογές του 2027.
Όπως εύλογα αντιλαμβάνεται κανείς, αυτή η συνθήκη ισορροπιών δεν μπορεί να διατηρηθεί επ’ άπειρο. Από την άλλη όμως, μια συνθήκη «ακινησίας» δημιουργεί αφενός η σημαντική πτώση της όποιας εκλογικής δυναμικής του Στέφανου Κασσελάκη που δεν του επιτρέπει «δυναμικές κινήσεις» και αφ’ ετέρου ο εγκλωβισμός της άλλης πλευράς των «87» στους αρνητικούς γι’ αυτήν εσωκομματικούς συσχετισμούς.
Ερωτηματικό αποτελεί πάντως η τακτική που θα ακολουθήσει ο Αλέξης Τσίπρας που έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση αποτιμάται ως ένα παράγοντας που μπορεί να δρομολογήσει καταστάσεις ανατρέποντας τα υφιστάμενα δεδομένα. Για τον λόγο αυτόν πιθανότατα ο πρώην πρωθυπουργός φαίνεται να έχει βρεθεί στο στόχαστρο της ηγετικής ομάδας και μάλιστα με έμμεσες αναφορές σε «μαύρο χρήμα».
Γεράσιμος Λιβιτσάνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου