Θέτουν άπαντες πλην του ΚΚΕ και της Ανταρσύας, το προεκλογικό πρόγραμμά τους, υπό το στεγνό βλέμμα του Γενικού Λογιστηρίου του κράτους, την Ευρωπαϊκή επιτροπή και τους τραπεζίτες, προς έγκριση.
Και ο κυρίαρχος λαός; (λέμε και καμιά μαλακία με το συμπάθιο..)
Επομένως ποια η χρεία των εκλογών; Προς τι τόσος πόνος και κοπετός; Και περί ποιας δημοκρατίας ομιλούν;
Προφανώς αυτής που αποδεικνύει πως οι με απειροελάχιστες μεταξύ τους διαφορές μαλάκες, είναι πλειοψηφικά από την μία πλευρά.
Που τρέφουν τις αυταπάτες της ελεύθερης βούλησης, όταν μιας συμπαγής αγέλη καθεστωτικών λύκων τους ορίζει ποια είναι τα όρια της δημοκρατίας.
Αυτής που όταν εκτραπείς των κανόνων της άρχουσας τάξης, υψώνει την μαύρη σημαία της τρομοκρατίας των μνημονίων. Εξ αιτίας τους πλέον των δέκα χιλιάδων είναι οι αυτοχειρίες, εξακόσιες χιλιάδες οι εξορίσεις του κοινωνικού μας αφρού, με εκείνους της φυσικής επιλογής ουκ έστιν αριθμός
Για να φαντάζει η 17η Νοέμβρη αστείο παιδικό παιχνίδι εμπρός της.
Τα μότο γνωστά: «Μας οδηγεί σε νέα μνημόνια», «δεν θα έχουμε να πληρώσουμε συντάξεις» κινδυνολογούν.
Για να σφίξουν τα περιλαίμια των ατάκτων.
Στην πραγματικότητα αυτό που τρέμουν είναι ο λαϊκός ξεσηκωμός. Γιατί θ' αποκαλυφθεί εκ του αποτελέσματος, ποιος είναι ο ιθύνων νους της δια των ασφαλιστ(ρη)κών νόμων (Μητσοτάκη Χατζηδάκη Βρούτση) λαϊκής καταστροφής.
Αυτοί που εισήγαγαν αδασμολόγητα τα μνημόνια της αιχμαλωσίας μας. Ως αναγκαίο κακό. Και το κακό είναι αντιληπτό. Το αναγκαίο όμως πόθεν προκύπτει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου