Οι στίχοι γραμμένοι από έναν εξαιρετικό συνάδελφο και φίλο..Αυτόν που πριν από δεκαετίες με ξέρανε ο άθλιος από τα γέλια όταν σε κάποιο νοητικό μπάζο από τις σουσούδες πανελίστριες της είχε δημόσια πει: Είσαι τόσο ηλίθια που είμαι βέβαιος πως στο ερώτημα τι σου κάνω τώρα μάνα μου, θα μου απαντούσες με γαμάτε κύριε Ιατρόπουλε!!! Στον Δημήτρη Ιατρόπουλο αναφέρομαι που παλαιότερα όταν αναρτούσα αυτό το συναισθηματικών σεισμών τραγούδι μιλούσα μαζί του. Για να τον ευγνωμονήσω. Που μου ανέσυρε από τα βάθη της μνήμης το φως τις μυρωδιές και τα χρώματα που έζησα και που τώρα είναι σε ασπρόμαυρο χαρτί σε κάποια συρτάρια ή εκείνα της άυλης φύλαξης. Αν δεν τις βγάζω στον ήλιο είναι για να μην ξεθωριάσουν. Θα σ' ευχαριστώ πάντα Δημήτρη..
......................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου