Η αυταπάτη

 Το μεγάλο εξουσιαστικό παραμύθι.. Ο καπιταλιστικός πλουραλισμός της Ελευθερίας των επιλογών.. Που παράγει μονοδιάστατα νευρωτικούς καταθλιπτικούς και «καμένους» ανθρώπους.. Του δεν υπάρχει «δεν θέλω» αλλά «δεν μπορώ».

 

 Με τους κήνσορες του παγκοσμιοποιημένου κτήνους και τα υποτελή τους Μίντια να το υποδαυλίζουν πλασσάροντάς το ως ατομική ευθύνη. Υπό το μότο «Citius, Altius, Fortius». Όστις αδυνατεί είναι καταδικασμένος στην ανεπάρκειά του. 

Προέχει το δέντρο του δάσους. 

Σιχαίνομαι την αριθμολαγνεία αλλά: 

 Στο ερώτημα πως το κυβερνητικό τσίρκο της ατομικής ευθύνης και της σωστής πλευράς της ιστορίας, σχολιάζει το ότι: με μία (αριθμός μία) σφαίρα σκοτώνεται ένας άνθρωπος ενώ μ έναν νόμο εκατομμύρια. Απάντηση δεν πήρα ποτέ. Χρόνια τώρα. 

Για να έρθει ένας ιός, ένα νανοσωματίδιο (εφεύρεση ή τυχαίο;) και επανα-ιεραρχώντας τα ουσιώδη του βίου να μας ξεθολώσει τα γυαλιά. 

*«Αλλεπάλληλες και καθολικές απαγορεύσεις » εξόδων. 

*Μάσκες ως ο Ζορό και αντισηπτικά στις τσέπες δια πάσαν νόσο και πάσα μαλακία. Για να «μην μπορείς». 

Ο καθ’ υπόθεση εργασίας κυρίαρχος εαυτός πάει περίπατο. Από την τουαλέτα ως την κρεβατοκάμαρα άντε και ως το σαλόνι. Και τανάπαλιν. 

 *Πόσα δισεκατομμύρια «κυρίαρχοι εαυτοί» περιλαμβάνονται στις περί της μείωσης του παγκόσμιου πληθυσμού διαστροφικές ονειρώξεις των Παπαμάθιους Τσόρτσιλ και πρίγκιπα Φιλίππου που:  

επειδή προφανώς ή δεν ήθελαν ή δεν μπορούσαν να τύχουν αμφοτέρων των προνομίων ασφάλειας και ελευθερίας, σου επιβάλλουν να τα βάλλεις ως καρπούζια κάτω από την ίδια  μασχάλη!!

*Πόσοι «εαυτοί» περικλείονται στον απροσμέτρητο αριθμό των περιθωριοποιημένων ομάδων εξ αιτίας του ότι το δημιούργημα (τεχνολογία) υψώθηκε πάνω από τον δημιουργό; (άνθρωπο..) 

 *Ποιοι είναι οι «άλλοι εαυτοί» που αποφάσισαν υπό το δίλημμα ελευθερία έναντι ασφάλειας να πεταχτούν δισεκατομμύρια ψυχές στον σκουπιδοφάγο του πολιτισμικού μας νεροχύτη; 

Ποιοι είναι «οι άλλοι εαυτοί» που το σύνορο μεταξύ ζωής και θανάτου --άρα και το προσδόκιμο ζωής -- το όρισαν μεταξύ γραφείου και νεκροταφείου ; 

Μια χούφτα ανθρωποειδή τα ονόματα οι διευθύνσεις και τα τηλέφωνα των οποίων είναι παγκοίνως γνωστά. Αυτοί που ότι τρώγουν το μεταβολίζουν σε χρυσό εναντι των υπολοίπων που το αποβάλλουν σε σκατά. 

 Οι απολύτως απαραίτητοι.

 Πρόκειται για μια νέα μορφή ιδεολογικής τρομοκρατίας --χείριστη του σωματικού βασανισμού-- σύμφωνα με την οποία: 

δεν απομονώνεται μονάχα όποιος αποκλίνει από τα κυρίαρχα πρότυπα (ασθενής, τρελός, εγκληματίας ή φτωχός, ανεπαρκής, αποτυχημένος) αλλά άπαντες αδιακρίτως.. 

Ελευθερία vs ασφάλεια. Κάτι σαν ένα εκκρεμές. 

Μια τραμπάλα που είναι αδύνατον να ισορροπηθεί, αν και επί της μίας πλευράς το πλήθος είναι εντυπωσιακά σαρωτικό.. Είναι όμως σκόρπιο.. Μένει έτσι  μετέωρη ώστε ν’ αποτελεί μόνιμη απειλή. Κάτι σαν δαμόκλεια σπάθη πάνω από τα κεφάλια μας..