Πρόκειται περί του χαρακτηρισμού που μου απέδωσαν μόλις προηγουμένως επ αφορμής της ανάρτησης σε σχέση με την επαναστατική μου συμπεριφορά κατά την επαγγελματική μου διαδρομή.
"Και τι κέρδισες ρε Ευγένιε τώρα που ζορίζεσαι; Τα είχες όλα. Όπως, όποιες, ό,τι και όπως το ήθελες. Από θηλυκά ως αυτοκίνητα ταξίδια λούστρα ζωή χλιδάτη.. Στάθηκες εμμονικά στις ιδέες των κόκκινων ενώ οι μπλε θα σ' είχαν βασιλιά!! Τι σου πρόσφερε η πλέμπα; Τώρα ανηφόρα!!" μου γράφουν δεικτικά..
Θα τους απαντήσω κατά το συνήθειο μου.
"Πως πρώτον ομολογούν πως δεν ψεύδομαι. Και δεύτερον: Εγώ με ό,τι περιγράφουν επέμενα στο κόκκινο και κατά τη δεκαετία του 1980 μεταγράφηκα στο πράσινο του Ανδρέα Παπανδρέου, γοητευμένος από την προσωπικότητά του αποκλειστικά, αλλά μεταφέροντας τις ιδεολογικές βαλίτσες μου σε κάθε σταθμό της ζωής μου.
Αυτοί που ο κώλος τους είχε και εξακολουθεί να έχει πιάσει αράχνες από την πείνα, συντάχθηκαν με τους μπλε. Μία από τις δύο πλευρές τη δέρνει η μαλακία.. Ας μου πουν ποια είναι αυτή" ..
Για να παραδεχτώ την ήττα μου..
Και να είναι βέβαιοι πως δεν θα ζοριζόμουν ούτε και σήμερα γιατί αρχικά υπήρξα εύπορος στην τσέπη και κυρίως πλούσιος σε εμπειρίες ζωής.
Και όπως είπα στον απορημένο και αναγνώστη μου για την αδιαφορία μου ως προς τη ζωή, Λεγάκη, καθηγητή της Ιατρικής, όταν υπέστην το έμφραγμα το 2015, μια ώρα δικής μου ζωής ήταν τρεις χιλιάδες ώρες δικές του!!
Και παρά τα αλλεπάλληλα και πολλαπλά σφυροκοπήματα που έχει δεχτεί η υγεία μου, δεν έχω μετανιώσει ειμή μόνον για όσα δεν έπραξα.
Κι όσο για την λεηλασία που όλοι υποστήκαμε και την οποία στην από κοινού υποψήφιότητά μας στις ευρωεκλογές με τον σπουδαίο άνθρωπο, Μιχάλη Χαραλαμπίδη, γνώριζα από το 1996 , ναι πράγματι δεν σεντούκιασα χρήμα.
Δεν αυτοπροστατεύτηκα..
Γιατί πίστεψα εσφαλμένα στο ότι ο λαός θα εξεγειρόταν όπως όταν επί της Σημιτομαϊμούς που δια του Σπράου επιχείρησε την εισαγωγή των κεκαλυμμένων μνημονίων, από το πρώτο έτος της νέας χιλιετίας!!
Βγήκε τοτε κατά εκατομμύρια στους δρόμους της φωτιάς
Αποδείχθηκε όμως τελικά λαός κλασομπανιέρας.. Όχλος.. Και κερατάς και δαρμένος... Εγώ παρέμεινα σταθερά ίδιος. Δεκανίκι στους λαϊκούς αγώνες, αγκάθι στα πλευρά του καθεστώτος.
........................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου