Αφορμής δοθείσης της αποτρόπαιας δολοφονίας της Κυριακής από ένα κοινωνικό απόβλητο (διερωτηθήκατε μήπως τίνος συστήματος γέννες είναι αυτά;) ακούς τσιρίδες καταγγελίας ένθεν κακείθεν.
Πως τάχα τα χέρια της αστυνομίας είναι δεμένα αλλά κατά έναν μαγικό τρόπο λύονται αυτά όταν σκοτώνουν εν ψυχρώ ρομά, ή επιτίθενται λυσσαλέα κατά φοιτητών ή νοσηλευτών που απαιτούν δημόσια και δωρεάν παιδεία και υγεία. Ή ακόμη ακόμη όταν ξυλοκοπούν απεργούς γιατί διεκδικούν μιαν ανάσα αξιοπρεπούς ζωής.
Αν στη δράση τους προστεθούν και τα νεκρά σώματα των Πέτρουλα Κουμή Κανελλοπούλου και Γρηγορόπουλου , τότε εύκολα γίνεται αντιληπτό το τι ακριβώς εννοούν οι τηλεοπτικοί μπάτσοι με το «ησυχία τάξη και ασφάλεια»
Το μετεμφυλιακό κράτος δεν έχτισε μια αστυνομία προστασίας του λαού, αλλά μια αστυνομία προστασίας της άρχουσας τάξης. Γι αυτό και πλην ηχηρών εξαιρέσεων έχουν καταταγεί σε αυτή όλα τα κατακάθια που υπό άλλες συνθήκες θα είχαν απορριφθεί από τον σκουπιδοφάγο του πολιτισμικού μας νεροχύτη..
Ας αφήσουν έτσι τα Μεγαρέων δάκρυα και το παραμύθι των περί σφιχτά των δεμένων χεριών, γιατί ο δράκος σε αυτό είναι οι ίδιοι.
Αυτή η αστυνομία είναι ο καθρέφτης τού σάπιου συστήματός τους και αν νομίζουν πως με τηλεοπτικά τρυκ θα τιθασεύσουν τη λαϊκή οργή πλανώνται πλάνην οικτρά.
Γιατί ο λαός ακόμη και αν δεν γνωρίζει το υποψιάζεται. Πως του εγκλήματος από τον φυσικό αυτουργό προηγείται ο θεσμικός σχεδιασμός του από τους ηθικούς αυτουργούς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου