Παραλυτική ακινησία.. Οικονομική κοινωνική πολιτική.
«Το γιατί αυτό σε μας θεέ μου» ακούγεται μετέωρο ως μεταφυσική οιμωγή.
Αποφεύγεται το δεύτερο σκέλος του ερωτήματος. Που απαιτεί την απάντηση στο «τι έχεις κάνει εσύ να το αποτρέψεις».
Αν ήμουν κακός θα σε τάπωνα με το «κοιμήσου εσύ και η τύχη σου δουλεύει». Στις θεσμικές εκτροπές. Στην οικονομική και πολιτική διαφθορά. Στην κοινωνική σαπίλα των μαστροπών, των εμπόρων υγείας και παιδείας, του ερωτικού κανιβαλισμού, της αλητείας της ηθικής παρακμής.. .
Με το καθεστώς και μάλιστα ενώπιον εκλογών ν’ απαντά τρομοκρατικά με το αυταρχικό «γιατί έτσι». Που προκαλεί έναν παράλογο φόβο γιατί διατυπώνεται ως κανόνας και τιμωρία.
«Όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ όλο το σύμπαν συνωμοτεί μαζί σου για να συμβεί», έγραψε κάποτε ο Κοέλιο με τον Καζατζάκη να το συμπληρώνει μάλλον εσφαλμένα ως εξής:
Αν δεν έχεις επιτύχει τους στόχους και τις επιθυμίες σου τότε πάει να πει πως δεν τις ήθελες πάρα πολύ..
Άρα ατομική ευθύνη..Που διαχέεται δεξιά κι αριστερά για ν’ απαλλαγούν των ενοχών τους οι τρεις εξουσίες. Και που ακολουθείται κατά λογική συνέπεια από το δεισιδαιμονικό «γαμώ την ατυχία μου»
Κάτι σαν τσουνάμι που παρασύρει τον μισοπνιγμένο κι αυτός «γαμώ την ατυχία του» όντας καραφλός δεν μπορεί να πιαστεί ούτε από τα μαλλιά του.
Θα συμφωνήσω πως ο φόβος πάντα θα φυλάει τα έρμα. Εκτός κι αν τα ..έρημα μετανοήσουν και εγκαταλείψουν την ερημία τους, για ν’ αρθρώσουν λόγο επαναστατικά πληθυντικό και ανάστημα συλλογικό.
Όχι βεβαίως με μια κίβδηλη μετάνοια που διατυπώνεται από τους μετεκλογικούς κοψοχέρηδες για να υποπέσουν εκ νέου και πάναγνοι στο ίδιο αμάρτημα. Αλλά υπό την λογική της δραπέτευσης από την παρακμιακή απόγνωση που προβάλλει το καθεστωτικό οχυρό των ελίτ θολό και απόρθητο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου