Κυριακή 28 Απριλίου 2024

ΝΥΧΤΕΣ ΙΣΕΣ ΜΕ ΜΙΑ ΖΩΗ

 Mαγευτικές διαδρομές στους ολάνθιστους κήπους της νιότης και της μνήμης ήταν η χθεσινή μου βραδιά στη φωλιά της Ελπίδας και του Χατζή. 

(στις φωτό εγώ προ δεκαετιών στον γάμο μου με κουμπάρα την Ελπίδα και χθες στο μουσικό εργοστάσιο παραγωγής αναμνήσεων..)


 

Γύρω τριγύρω το χιόνι στα μαλιά αλλά η φλόγα να καίει ακόμη στην ψυχή. 

Κάθε τους μελωδία κι ένας ύμνος πως τελικά τίποτα δεν πάει χαμένο. 

Φωλιάζει μέσα στα στήθια κι αρκεί μια σπίθα ν’ ανάψει και πάλι η φωτιά. Ωραία γενιά. Αποκλειστικά αυτή που στεγάστηκε προσωρινά στο θεατράκι του άλσους Ευελπίδων το οποίο ανήκει στον θεατρώνη και κύριο με όλη τη σημασία της λέξης Μαρασούλη. 

Τον θυμάμαι να παίζουμε πόκα με τον Κωσταντίνου τον Μεταξόπουλο την Βλαχοπούλου τον Μουστάκα τον Γιώργο τον Παπαδόπουλο τον σκηνοθέτη και τον θεατρικό συγγραφέα επιθεωρήσεων τον Βύρωνα τον Μακρίδη. 

Κάτι ψιλά ήταν το οικονομικό διακύβευμα δεν πονούσε κανείς, αλλά ήταν όλοι μύστες της καλής παρέας με το χιούμορ υψηλής μπαλιάς. Αφορμή για το ανθισμένο γέλιο στα νιάτα μας.. 

Κάποιοι απ’ αυτούς πέθαναν ευτυχώς νωρίς. Δίχως να γνωρίσουν την σημερινή ανθρωποκαταστροφή. 

Οι υπόλοιποι χθες το βράδυ ήμασταν εκεί. Δικαιολογημένα απόντες εκείνοι της οικονομικής και βιολογικής ισχαιμίας. 

Για να δακρύζουμε σε κάθε τραγούδι.Του Κώστα και της Ελπίδας. Αλλά κι ενός νέου κοριτσιού Ισπανίδας κατ’ όψιν με αστρική φωνή. 

Συγχωρείστε μου την άγνοια του ονόματός της.. Ήμουν βαθιά συγκινημένος και δεν το συγκράτησα. 


 

Ο Κώστας ίδιος κι απαράλλαχτος όπως στον Σκορπιό. Πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι.. Κιχ να έκανες σε πέταγε εκτός αιθούσης.. 

Γιατί τότε ασφυκτιούσαμε στον χώρο για ν’ ακούσουμε κοινωνική ανάλυση επί μελωδικού χαλιού. Τα μεθυσμένα ντιριντάχτα ήταν μετά την Τρίτη πρωινή. 

Αν υπήρχε δεξαμενή δακρύων χθες θα είχε η αίθουσα πλημμυρίσει.. 


 

 

 

Χαρμολύπη στα πρόσωπα όλων. Για το μυθικό ταξίδι σε ένα χθες που όμως δεν επιστρέφει.. Ευχαριστώ τους δια ζώσης φίλους μου που με μετέφεραν τρισδιάστατα σ εκείνες φωτεινές νύχτες γιατί μόλις έξορμοι της εφηβείας δεν φανταζόμασταν πως θα ήταν ίσες μιας ζωής..

 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: