Μακριά εμού ο αριθμολάγνος.. Γιατί δεν λένε καθ' υποχρέωση την αλήθεια..
Υπό αυτή την εκδοχή επί της κατακρήμνισής μας το 2010 πληροφορούμασταν πως αν παραμέναμε στο Ευρωκωλοχανείο θα μας έστρωναν το τραπέζι με χρυσά πιάτα.
Δεν μας διευκρίνισαν ωστόσο ως προς το περιεχόμενο. Αν δηλαδή το πιάτο θα ήταν άδειο ή πλήρες τροφής- το γευστικής παραλείπεται.
Να όμως που στις λεπτομέρειες κρύβεται ο διάβολος. Κάτι σαν τα ψιλά των τραπεζικών δανείων.
Παραμείναμε έτσι υπό τον φόβο του μέγιστου κακού. Και παρά τις υποσχέσεις τις ρητές δηλώσεις και τα τάματα επτωχεύσαμε.
Ο λαός όχι οι τράπεζες Αυτές διασωληνώθηκαν με τον λαό και εξήλθαν της εντατικής σφριγηλές.
Και καταλήξαμε η δεύτερη φτωχότερη χώρα μετά την Βουλγαρία παρά το ότι ως εξαθλιωμένοι ήμασταν απολύτως ανταγωνιστικοί.
Μας αγόρασαν μπιρ παρά ψυχή τε και σώματι.
Το επίπεδο ζωής μας κατά την Γιουροστάτ είναι στο 67% του μέσου Ευρωπαϊκού όρου..
Η αγοραστική μας δύναμη έχει εκμηδενιστεί.
Τώρα εγώ φοβάμαι να ρωτήσω γιατί. Επειδή όταν προσφέρω ένα συσσίτιο στους εξαθλιωμένους με λένε άγιο. Όταν όμως ρωτήσω γιατί αυτός να είναι φτωχός με λένε κομμουνιστή..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου