Πρώτη Απρίλη.. Από τις σπάνιες ημέρες της σωματικής ευρωστίας και της πνευματικής διαύγειας δεδομένου πως από τις χήμειο και από τις αλλεπάλληλες λήψεις των φαρμάκων κατά των παρενεργειών τέτοιες ημέρες είναι σκέτο χρυσάφι . Και τις εκμεταλλεύομαι μαζί με τους --δια ζώσης και όχι τους μούφα-- φίλους επισκεπτόμενοι ατμοσφαιρικά μαγαζιά όπως ο παλιάτσος στη παλιά πεντέλη. Όμως η ψυχή φεύγει μαζί με το χούι που το θυμάμαι κάθε που θ' ακούσω το γνωστό μπιτ της ποπ αμερικανικής εκσπερμάτωσης γιατί στα νιάτα μου υπήρξα ντραμίστας. Μάικλ Τζάκσον είναι το κομμάτι που ακούγεται και στο οποίο "προσαρμόζομαι"ακολουθώντας το εγώ. Το μπινελίκι των ... απροσάρμοστων φίλων μου ευτυχώς δεν ακούγεται..
.........................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου