Οδηγούνται μαζικά στον σκουπιδοφάγο του πολιτισμικού μας νεροχύτη. Με τους θαλαμηπόλους της άρχουσας τάξης--την δεξιά και την ακροδεξιά-- να στάζουν κροκοδείλια δάκρυα για την δημογραφική μείωση του πληθυσμού
........................
Η Ελληνική τραγωδία. Μια σαν σκόρπια διαδήλωση μάζα των ανέργων ζητούν επί ματαίω την ευκαιρία να εργαστούν. Αλλά φευ..
Το παγκοσμιοποιημένο κτήνος έχει προ πολλού αποφασίσει γι αυτούς ακόμη και αν το σύστημα απασχολείται πλήρως. Τι; Την μείωση του πληθυσμού.
Οι μέθοδοι επιτυχίας του στόχου αυτού είναι απλοί. Αφαιρείται το οξυγόνο της παραγωγικής μηχανής --υπηρεσιών ή προϊόντων-- όταν κριθεί πως τα κέρδη των μετόχων δεν καλύπτουν τις ονειρώξεις τους.
Κάπως έτσι τα δύο τρίτα εξ αυτών είναι μακροχρόνια περιπατητές των πεζοδρομίων της ανεργίας και οι οποίοι αργά ή γρήγορα, οδηγούνται στην έξοδο από την απασχόληση και συνάμα από την ζωή δεδομένου πως:
Σε καμιά περίπτωση ή δύσκολα ένας εργοδότης προσλαμβάνει άνεργο που έχει μείνει εκτός εργασίας πλέον των τριών ετών. Η δικαιολογία είναι πως αυτός έχει απολέσει τις εργασιακές δεξιότητες και την κοινωνική επαφή.
Από την ανεργία στη μακροχρόνια ανεργία και από εκεί στον περιττό πληθυσμό και τη φτώχεια, ο δρόμος είναι τόσο πιο πλατύς, όσο ταχύτερα το παραγωγικό σύστημα συρρικνώνεται και αυτό ακριβώς συνέβη στην Ελλάδα από το 2008 και μετά.
Στο τέλος του δρόμου βρίσκεται η μεγάλη δεξαμενή του περιττού πληθυσμού. Περιττού για την κεφαλαιοκρατική οικονομία και κατ’ επέκταση για την κοινωνία στον βαθμό που αυτή οργανώνεται με βάση τις αξίες του αστικού πολιτισμού.
Έχεις δουλειά ή χρήμα; "Είσαι".. Δεν έχεις δεν υπάρχεις. Για τον λόγο αυτό πλείστοι ακόμη και στις τάξεις των εργαζομένων αποδίδουν τόσο όσο:
Όσο απαιτείται για να μην απολυθούν και πληρώνονται όσο χρειάζεται για να μην παραιτηθούν.. Με τον εργοδότη ν ασκεί την ψυχολογική βία του leading to the window. Σπρώχνεται ο εργαζόμενος στο παράθυρο από το οποίο η εργοδοσία του δείχνει τους κοινωνικά παρείσακτους και άσκοπους περιπατητές.
Πλέον, είσαι υποχρεωμένος να «εξελίσσεσαι», να απαρνιέσαι κάθε ρίζα και σταθερά, να τελείς σε διαρκές «ταξίδι» χωρίς μνήμη εκκίνησης και έγνοια προορισμού, να είσαι ένας μετέωρος νομάδας, μια εύπλαστη συμπεριφορά.
Σήμερα στη μια δουλειά («δια βίου μάθηση»…) – αύριο στην άλλη, σήμερα στη μια «χώρα» – μεθαύριο σε μια άλλη, πολύγλωσσος, ουδέτερος, τουριστικός, καταναλωτικός, διαδικτυακός, ρευστός, χωρίς δεσμεύσεις.
Καλώς ήλθατε στην νέα τάξη πραγμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου