To ότι δεν κολακεύω τον λαό δεν σημαίνει πως δεν τον αγαπώ. (όχι φυσικά στο σύνολό του και ούτε ψεύστηκα πως είμαι ο δημοσιογράφος όλων των ελλήνων κατά την πρωθυπουργική μούφα)
Δεν τρέφω ανολοκλήρωτα όνειρα. Δεν έχω αποθηκεύσει στη χολή μου απωθημένα.
Αντιθέτως.
Τιμήθηκα από τον λαό όπου εκτέθηκα. Και πάντα με την ίδια ανυπότακτη γλώσσα. Δεν υπήρξα ποτέ μύστης του πολιτικού καθωσπρεπισμού που λειαίνει τις γωνίες και βαλσαμώνει τις λεπτομέρειες. Εκεί που κρύβεται ο διάβολος.
Το εγώ μου συμπλήρωνε το εμείς δεν κατίσχυε αυτού. Είμαι ως εκ τούτων δημιούργημα της τύχης και της αναγκαιότητας.
Μια διαστροφή της πρώτης μ έσπρωξε στην δημοσιογραφία. Για να μου γίνει αυτή στη συνέχεια οργανική ανάγκη. Θέλω να πιστεύω πως τίμησα τον όρκο του λειτουργήματός μου.
Από τον καθρέφτη μου, εσάς, θα απαντηθεί και θα κριθεί..
Όμως πάνω και πέρα απ’ όλα πως υπηρέτησα την πατρική νουθεσία του κοινωνικά χρήσιμου. Ήταν ο ένας εκ των τριών όρων που μου είχε θέσει. Οι άλλοι δύο ήταν πρώτος στα μαθήματα και πρώτος στον πολιτικό αγώνα και: Δεν επιτρέπω αντρικές θωπείες..
Κασέλλα μ’ ακούς;
Γιατί τα γράφω; Πάρτε το ως απολογητικό υπόμνημα, γιατί στο τελευταίο της ζωής μου μίλι δέχομαι κριτική, το περιέχον από το περιεχόμενο της οποίας είναι πως επιτίθεμαι στην αριστερά.
Εάν έτσι είναι ο Κασελλάκης που εκφράζει και αντιπροσωπεύει αυτή τη πολιτική βαβέλ τότε:
Ή εγώ υπέστην βέρτικο, απώλεια προσανατολισμού σε σχέση με το ποια πλευρά μου είναι η αριστερή και ποια η δεξιά, ή αυτοί. Στη μέση της τραμπάλας είναι φύση αδύνατον να σταθούμε..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου