Το μόνο τελικά αληθινό στη γαμημένη μας ράτσα είναι ίσως ότι σ΄έχει συνεπάρει γιατί λάμπει κι ας μην είναι χρυσός. Κι ακούστε καλά. Να του και να της, το λέτε και όχι μόνο ψιθυριστά. Έτσι ώστε να φτάσει η ηχώ της φωνής σας ως τους γειτονικούς Γαλαξίες και η φωτιά σας οι ήλιοι τους, για να τον, ή την, λιώσει. Πεθαίνω για σένα κι ας είσαι ότι είσαι.. Μη φοβάστε .. Πετάξτε.. Και ναι.. Όσο πιο ψηλά πετάξετε τόσο πιο οδυνηρή θα είναι η πτώση. Όποιος όμως δεν πετάει ποτέ, μια ζωή θα σέρνεται σαν τα σκουλήκια..
...................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου