Αφορμής δοθείσης μιας ανεκδοτης ηχογράφησης της μαγευτικής φωνής της Νένας Βενετσάνου θα σας διηγηθώ ένα από τα γιατί είμαι .."ανθέλληνας" Είναι το ευαγές έτος 1985 προεκλογική περίοδος καλοκαίρι ένα φεγγάρι σαν περιδέραιο στον ουρανό γλιστράει στην κάμαρα της μονοκατοικίας μου στον Χολαργό. Από την απέναντι πολυκατοικία, δύο κήποι μας χώριζαν ο δικός μου και ο δικός της, δραπετεύει από διαμέρισμα του τρίτου ορόφου ξαφνικά μια μεθυστική φωνή και η γειτονιά περασμένα μεσάνυχτα έμεινε άφωνη.. Ήταν η Νένα Βενετσάνου που πρόβαρε στο πιάνο με τον σύντροφό της στην κιθάρα μια συγκινητική μελωδία του Ηλία Ανδριόπουλου. "Πάγωνε στους δρόμους ο αγέρας" Ακαριαία όλη η γειτονιά άνοιξε αυτιά και παράθυρα στην εύνοια της τύχης. Όλη εκτός ενός!! Που ειδοποίησε την αστυνομία. Γιατί ενοχλήθηκε. Επάγγελμα; Συνταξιούχος Στρατιωτικός. Δηλαδή στρατόκαυλος. Τον γνώριζα. Τον είχα χέσει μια φορά γιατί κάθε πρωί στοίχιζε ο στόκος τις ελιές. Μπαστουνόβλαχος. Από το χωριό του στη σχολή ευελπίδων κι απο εκεί δια της γνωστής οδού στο Πεντάγωνο. Ήρθε ως όφειλε το περιπολικό τους εξήγησα , χαμογέλασαν ήταν άλλη η αστυνομία τότε, του είπαν κύριε ηρεμήστε θα θέλαμε κι εμείς να είχαμε την τύχη σας κι έφυγαν. Ευτυχώς η Νένα δεν κατάλαβε τίποτα και συνέχισε να μας νανουρίζει με όλη την γειτονιά να την ευγνωμονεί.
.....................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου