Σαββατόβραδο προ των πυλών και η εφηβεία μας στο βάθος, αζευγάρωτη ακόμη σκιά.. Με την γυναίκα αρχής γενομένης της μάνας μας, να είναι το αέναο μυστήριο. Ένας ολάνθιστος γκρεμός. Ο ύμνος της ζωής. Το ένα από το διθέμελο του κόσμου. Το άλλο είναι η φωτιά.. Ή μήπως η γυναίκα είναι όλα. Φωτιά και κίνηση μαζί. Πρόκειται για το αριστούργημα του θεού κυρίως όταν έχει τον διάβολο μέσα της. Ποτέ και κανείς δεν την αποκωδικοποίησε. Γιατί τα λουλούδια δεν τα μετράς ούτε τα ζυγίζεις. Τα μυρίζεις. Όλο το χρυσάφι της ζωής δεν θα είχε καμιά αξία αν έλλειπε αυτή. Ειδικά η ερωτευμένη.. Θείο δώρο η ύπαρξή τους στη ζωή μας
............................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου